Strona wykorzystuje pliki cookies, jeśli wyrażasz zgodę na używanie cookies, zostaną one zapisane w pamięci twojej przeglądarki. W przypadku nie wyrażenia zgody nie jesteśmy w stanie zagwarantować pełnej funkcjonalności strony!

Strona główna

V Żarowskie Spotkanie Miłośników Motoryzacji

Drukuj
Utworzono: wtorek, 07, lipiec 2020

Gminne Centrum Kultury i Sportu w Żarowie oraz Żarowska Izba Historyczna SERDECZNIE ZAPRASZAJĄ właścicieli pojazdów zabytkowych, kolekcjonerskich, unikalnych, specjalnych, sportowych, tuningowych i militarnych do udziału oraz zaprezentowania swojej perełki motoryzacyjnej podczas V Żarowskiego Spotkania Miłośników Motoryzacji. Wszystkich chętnych prosimy o zgłoszenie drogą mailową na adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript. (prosimy podać imię i nazwisko, miejscowość oraz podstawowe informacje dotyczące pojazdu). Zgłoszenia przyjmujemy do dnia 1 sierpnia 2020 r. (godz. 16:00). Impreza ma charakter zamknięty, dlatego udział w niej mogą wziąć wyłącznie pojazdy zgłoszone w wyznaczonym terminie i potwierdzeniu uczestnictwa otrzymanym z naszej strony. Impreza odbędzie się w niedzielę 2 sierpnia 2020 r. na Targowisku Miejskim i przyległym parkingu w Żarowie przy ul. Dworcowej, w godzinach 14:00-19:00. Więcej informacji już niebawem. SERDECZNIE ZAPRASZAMY DO UDZIAŁU !!!

Czytaj więcej: V Żarowskie Spotkanie Miłośników Motoryzacji

Chłodnie kominowe żarowskiej "Szamotowni"

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 06, lipiec 2020

Częstym motywem przedwojennych pocztówek z Żarowa, były tutejsze fabryki Silesia i Szamotownia, a także panorama osady z licznymi kominami tych fabryk. Na samej tylko mapie topograficznej z 1937 roku, oznaczono aż 23 budowle tego rodzaju w Żarowie (Silesia, Szamotownia razem z dawną Fabryką Szamotową braci Langer oraz Żarowskie Zakłady Młynarskie – wcześniej brykietownia węgla brunatnego). Murowane z cegły, pionowe kominy, stanowiły drogę do przenoszenia spalin i dzieliły się na dwa podstawowe typy: dymowe – do odprowadzania spalin z palenisk opalanych paliwem stałym i spalinowe – do odprowadzania spalin z palenisk gazowych i opalanych paliwem płynnym. Jak podaje Encyklopedia Gutenberga: kominy fabryczne, wolno stojące, murowane są z cegły. Na betonowym fundamencie muruje się kwadratową komorę wyciorową, połączoną kanałem z paleniskiem, a nad nią wznosi się komin, o przekroju kolistym, lub wielościennym. W zewnętrzną i wewnętrzną ścianę komina wprawia się żelazne szczeble włazowe. Wysokość komina zależna jest przede wszystkim od warunków terenowych i musi być taka, aby dym nie zatruwał pobliskich osiedli. Przekrój zależy od wielkości paleniska, nie bywa jednak mniejszy, jak 60 cm. Mniejsze kominy fabryczne mogą być także żelazne, lub żelazno–betonowe.

Czytaj więcej: Chłodnie kominowe żarowskiej "Szamotowni"

Francuscy jeńcy wojenni w Imbramowicach

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 29, czerwiec 2020

Obozy jenieckie dla szeregowych i podoficerów organizowane przez władze niemieckie w czasie II wojny światowej nazywane były stalagami (skrót od Kriegsgefangenen Mannschafts-Stammlager). Podstawowym celem ich istnienia była izolacja żołnierzy należących do nieprzyjacielskich sił zbrojnych i wykorzystanie ich pracy w niemieckiej gospodarce. Obowiązek pracy w obozach jenieckich dotyczył podoficerów i szeregowców, jednak skierowanie zależeć miało od stanu ich zdrowia. Zatrudniani mieli być tylko jeńcy zdrowi, a funkcje nadzorcze sprawować podoficerowie. Za pracę należała się jeńcom zapłata, a w tygodniu jeden dzień wolny. Konwencja genewska zakazywała także wykorzystywania jeńców wojennych do pracy przy instalacjach o charakterze wojskowym. Mimo to, pozostający w niewoli żołnierze byli zatrudniani na poligonach, przy produkcji amunicji, budowie lotnisk. Zmuszano ich także do pracy w majątkach rolnych, przy grzebaniu zwłok. W latach 1941-1945, robocze komanda Stalagów VIII A Görlitz (Zgorzelec) oraz 308 E Neuhammer (Świętoszów) złożone z jeńców radzieckich funkcjonowały m. in. w Imbramowicach (niem. Ingramsdorf)). Zlokalizowane były tutaj oddziały robocze nr 43, 88, 1165 oraz "Eisenbahnbau Ingramsdorf". Wedle zachowanych niemieckich dokumentów dotyczących fabryki i obozu pracy określanych jako Luftfahrtbedarf AG, Lager 227, Flugzeug-Ersatzteillager Ingramsdorf, Kreis Schweidnitz (lotnicza fabryka ulokowana w cegielni "Ingramsdorfer Tonwerke" w 1944 roku do Imbramowic trafili także jeńcy narodowości francuscy. Wymienionych jest tutaj z imienia i nazwiska 15 osób. O sześciu z nich, udało się odnaleźć bliższe informacje. Losy całej grupy, pozostają na razie nieznane.

Czytaj więcej: Francuscy jeńcy wojenni w Imbramowicach

Wakacyjne wycieczki rowerowe 2020

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 29, czerwiec 2020

Jeżeli chcesz połączyć sport z przygodą oraz historią to Żarowski Klub Cyklistów "Old Spokes" przy GCKiS zaprasza na wycieczki rowerowe po okolicy. Czekają na Nas piękne krajobrazy, historyczne miejsca, zabytki architektury oraz niezapomniana przygoda. Jeździmy w terminach podanych na plakacie. Pierwszy wyjazd odbędzie się w 6 lipca 2020 r. Zbiórka o godz. 9:00 przy GCKiS przy ul. Piastowskiej 10A. Prosimy o wcześniejsze zapoznanie się z regulaminem wycieczek dostępnym na stronie Gminnego Centrum Kultury i Sportu w Żarowie oraz wypełnieniem stosownego oświadczenia. ZAPRASZAMY DO UDZIAŁU !!!

Czytaj więcej: Wakacyjne wycieczki rowerowe 2020

Porcelanowe talerze "Nefryt Żarów"

Drukuj
Utworzono: piątek, 26, czerwiec 2020

Kolekcja porcelanowych przedmiotów w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej została powiększona o nowe eksponaty. Są nimi dwa okolicznościowe talerze z napisami SYLWESTER 2000/2001 NEFRYT ŻARÓW. Talerze zostały wyprodukowane przez Zakłady Porcelany "Karolina" Jaworzyna Śląska na zamówienie nieistniejącej już Gminnej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" Żarów, jako pamiątka dla uczestników zabawy sylwestrowej, która odbyła się na sali żarowskiego "Nefrytu". Talerze przekazał do zbiorów Izby mieszkaniec Żarowa. Składamy panu Serdeczne Podziękowania.

Czytaj więcej: Porcelanowe talerze "Nefryt Żarów"

Uczestnicy bitwy pod Lenino z okolic Żarowa

Drukuj
Utworzono: piątek, 19, czerwiec 2020

W dniach 12-13 października 1943 roku nieopodal wsi Lenino na Białorusi starły się ze sobą 1 Dywizja Piechoty im. Tadeusza Kościuszki (w składzie 33 Armii Radzieckiej) i niemiecka 337 Dywizja Piechoty wraz z XXXIX Korpusem Pancernym. W walce poległo 510 żołnierzy polskich, 1776 zostało rannych, a 776 dostało się do niewoli niemieckiej lub zostało uznanych za zaginionych bez wieści. Stanowiło to ok. 25% całego stanu osobowego dywizji. Bilans ogłoszony w dwa dni po bitwie mówił: "1 pułk piechoty stracił 1600 ludzi zabitych, rannych i zaginionych bez wieści. Z pierwszego batalionu pozostali nieliczni. 2 pułk stracił 900, 3 pułk 500". W 1968 roku na polu bitwy wzniesiono pomnik-mauzoleum. Wśród uczestników bitwy pod Lenino byli późniejsi osadnicy i mieszkańcy gminy Żarów: Franciszek Kryjak (Wierzbna), Gustaw Malinowski (Wierzbna), Wojciech Paluch (Mrowiny), Mieczysław Skoczyński (Pożarzysko), Kazimierz Skowroński (Imbramowice), Stefan Szydło (Bożanów), Stanisław Walus (Żarów).

Czytaj więcej: Uczestnicy bitwy pod Lenino z okolic Żarowa

Wspomnienia mieszkańców Imbramowic z lat 1945-1946

Drukuj
Utworzono: wtorek, 16, czerwiec 2020

Pierwsza grupa osadników dotarła do Imbramowic 27.VI.1945 r. Jeden z osadników, który w tym dniu przybył tu, pan Feliks Surzyn (pierwszy sołtys Imbramowic), tak wspomina ten czas: "Ja przyjechałem z Łososiny, koło Makowa Podhalańskiego. Przyjechałem tu z bratem, byliśmy kawalerami. W domu było nas dużo, a ziemi mało. Ciężko się żyło. Na Zachodzie obiecywali ziemi ile się zechce. Pod koniec czerwca 1945 r. przyjechaliśmy do Świdnicy. Zameldowaliśmy się w komendzie miasta żeby wszystko było legalnie. Czekaliśmy na przepustkę na dalszą podróż. Było tam kilka osób z naszych stron i inna grupa Polaków. Później przyszedł do nas jakiś komendant i ruski oficer. Zwrócili się do nas nie z rozkazem, ale wprost z prośbą, abyśmy my, Polacy przeważnie chłopi obejmowali rządy na wsiach, robili porządki, zebrali z pola co się da, bo będzie to już wszystko nasze. A po drugie trzeba chleba".

Czytaj więcej: Wspomnienia mieszkańców Imbramowic z lat 1945-1946

Jerzy Błażej z Łażan- uczestnik walk z oddziałami UPA w Bieszczadach

Drukuj
Utworzono: czwartek, 04, czerwiec 2020

„Bieszczady – najdalej na południowy-wschód wysunięty zakątek Rzeczypospolitej. Wojna trwała tu o trzy lata dłużej niż w całej Europie. Przez te trzy lata bandy nacjonalistów spod znaku UPA paliły wsie i miasteczka, wycinając w pień okoliczną ludność. Walka z nimi była długa i krwawa. Kiedy wreszcie umilkły strzały Ziemia Bieszczadzka przypominała pustynię. I trzeba było jeszcze wielu dalszych lat aby sprawiedliwość i prawo mogły na stałe powrócić w te strony”. Słowa pochodzące ze znanego filmu pt. „Wilcze Echa”, krótko i zwięźle opisują to co działo się w polskich Bieszczadach w latach 1944-1947. Uczestnikiem walk z oddziałami Ukraińskiej Pawstańczej Armii był w tamtym czasie podporucznik Jerzy Błażej – były mieszkaniec Łażan w gminie Żarów. Jerzy Błażej urodził się 27 maja 1924 roku w miejscowości Skole (powiat Stryj w dawnym województwie stanisławowskim). Do służby w Ludowym Wojsku Polskim, został powołany z dniem 24 września 1944 roku. Otrzymał przydział do 3. zapasowego pułku piechoty w Lublinie. Od 25 października 1944 do 18 grudnia 1944 roku był słuchaczem szkoły oficerskiej w Lublinie. Już jako podporucznik piechoty, trafił do 18. pułku piechoty w 6. Pomorskiej Dywizji Piechoty. Wraz z jednostką tą brał udział w walkach o Warszawę, Czaplinek, Frydląd Pomorski, Drawsko Pomorskie, Jastrów, Kołobrzeg, Nadarzyce, Złocieniec, Złotów oraz w zdobyciu Berlina. Za wykazane męstwo podczas walk odznaczony został medalem „Za Warszawę”, brązowym medalem „Zasłużonym na Polu Chwały”, medalem „Za Odrę, Nysę i Bałtyk”, medalem „Za udział w walkach o Berlin”, a także medalem "Zwycięstwa i Wolności".

Czytaj więcej: Jerzy Błażej z Łażan- uczestnik walk z oddziałami UPA w Bieszczadach

Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników w okolicy Żarowa na przełomie lat 20 i 30. XX w.

Drukuj
Utworzono: wtorek, 02, czerwiec 2020

Początki Narodowego Socjalizmu w Niemczech sięgają 5 stycznia 1919 roku, kiedy ślusarz Anton Drexler i dziennikarz Karl Harrer, założyli lokalną bawarską partię DAP (Niemiecka Partia Robotnicza), propagującą ideologię nacjonalistyczną. W kwietniu 1920 roku DAP została przekształcona w NSDAP (Niemiecka Narodowosocjalistyczna Partia Robotnicza), a 29 lipca 1921 roku jej przewodniczącym został Adolf Hitler. W dwa lata później partia ta została zdelegalizowana po nieudanej próbie przejęcia władzy w Bawarii (tzw. pucz monachijski 8-9 listopad 1923 r.). Po wyjściu Hitlera z więzienia w Landsbergu rozpoczął się nowy etap w dziejach odbudowanej partii w Niemczech oraz na Śląsku.

Czytaj więcej: Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników w okolicy Żarowa na przełomie lat 20 i 30. XX w.

Kronika Żarowskiego Ośrodka Kultury, cz. 2 - lata 1993-1996

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 01, czerwiec 2020

W lutym 1992 r. przy Żarowskim Ośrodku Kultury powstał teatrzyk Małego Aktora „Żarki”, z użyczonych pomieszczeń korzystał teatr „Tolerancja”. W lutym 1993 r. w sali widowiskowej ŻOK wystąpił zespół Teatru Dramatycznego z Wałbrzycha. ŻOK uczestniczył też w promocji gminy na zewnątrz. W 1991, 1992 i 1993 r. przygotował prezentację gminy na targach POLAGRA i Międzynarodowych Targach Turystycznych w Poznaniu i Berlina. Prezentacja w Berlinie w 1993 r. zaowocowała uzyskaniem od austriackiej fundacji „Kulturkontakt” dofinansowania w wysokości 3000 USD na renowację żarowskiej alei dębów. Zrodził się też pomysł powołania Żarowskie Kroniki Video oraz zespołu, który miał prowadzić inwentaryzację obiektów zabytków nie tylko w gminie, ale całym województwie. Znikoma aktywność ŻOK, złe wykorzystanie dotacji z budżetu gminnego, zbyt niskie dochody z działalności własnej, przeciągający się remont sali kawiarnianej w budynku ośrodka oraz chaos organizacyjny doprowadziły do odwołania 30 IX 1993 r. B.Głąba ze stanowiska dyrektora. Funkcję p.o. dyrektora powierzono pracownikowi ŻOK Z.Kaczorowskiemu, który w pierwszej kolejności reaktywował działalność niektórych kół oraz zorganizował kilka imprez kulturalnych i rekreacyjnych, a następnie opracował plan ożywienia działalności ŻOK. Cykliczne imprezy, które organizował ŻOK to: od 1987 r. zawody modeli balonowych, w czerwcu 1992 r. i lipcu 1995 r. 24-godzinne maratony tańca, od lata 1992 r. „Noc Świętojańska”, od 1993 r. przeglądy teatrzyków szkolnych i wybory „Małej Miss Żarowa”, od czerwca 1995 r. Festiwal Piosenki Dziecięcej, od 1999 r. turniej małego aktora i festiwal pieśni patriotycznej. Przy ośrodku działają kluby dziecięce „Myszka Miki” i „Mała akademia plastyczna”, a od 1992 r. klub młodzieżowy ANTYNUDA. Ten ostatni zorganizował kilkanaście imprez w ŻOK – np. w 1995 r. w marcu „Festiwal Piosenki Różnej”, w kwietniu spotkanie „Sprawni inaczej”. ANTYNUDA nagrodzona została za swoją działalność przez Polską Fundację Dzieci i Młodzieży.

Czytaj więcej: Kronika Żarowskiego Ośrodka Kultury, cz. 2 - lata 1993-1996

Kronika Żarowskiego Ośrodka Kultury, cz. 1 - lata 1988-1993

Drukuj
Utworzono: piątek, 29, maj 2020

W dniu 1 września 1976 roku Rada Narodowa Miasta i Gminy Żarów, podjęła uchwałę nr XIII/43/76, na mocy której, do życia powołany został zakład budżetowy, dalej występujący pod nazwą – Żarowski Ośrodek Kultury. Jego zadaniem była, działalność kulturalna na terenie miasta i gminy, działalność metodyczna w stosunku do podjętych placówek. Podstawę gospodarki finansowej Żarowskiego Ośrodka Kultury stanowił plan finansowy obejmujący dochody i wydatki z tytułu całokształtu działalności. Jak pisze Tomasz Ciesielski w opracowaniu pt. "Żarów. Historia miasta i gminy": Po obiecujących początkach działalność ŻOK przez szereg następnych lat nie mogła nabrać właściwego rytmu. Głównymi tego powodami były problemy z bazą lokalową, brak wykwalifikowanej kadry oraz skromne środki finansowe. Do końca lat 80-tych ŻOK dwukrotnie zmienił siedzibę. Początkowo zajmował kilka pokojów w budynku Urzędu Stanu Cywilnego przy ul.Sikorskiego, następnie pokój i świetlicę w siedzibie Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej przy ul. Słowiańskiej. (...) Skromne były środki finansowe przeznaczane na działalność kulturalno-oświatową. Nie wystarczało ich nawet na utrzymanie budynków. W rezultacie już pod koniec lat 70-tych praktycznie zamarło życie kulturalno-oświatowej w ŻOK i nadzorowanych przez niego placówkach.

Czytaj więcej: Kronika Żarowskiego Ośrodka Kultury, cz. 1 - lata 1988-1993

© 2022 Żarowska Izba Historyczna

Saturday the 3rd. By BlueHost Review and Affiliate Marketing.