Strona wykorzystuje pliki cookies, jeśli wyrażasz zgodę na używanie cookies, zostaną one zapisane w pamięci twojej przeglądarki. W przypadku nie wyrażenia zgody nie jesteśmy w stanie zagwarantować pełnej funkcjonalności strony!

Strona główna

Reklamy z żarowskiego sklepu Hermanna Neugebauera

Drukuj
Utworzono: piątek, 13, październik 2017

Pierwsze sklepy i zakłady rzemieślniczo-usługowe w Żarowie zaczęły powstawać w połowie XIX wieku. Jak przekonują karty pocztowe z lat 90-tych XIX wieku, już wtedy przy ówczesnej Schweidnitzer Strasse (dzisiaj ul. Armii Krajowej 47), działał sklep (dom handlowy) prowadzony przez miejscowego kupca Hermann Neugebauera. Ten poważany mieszkaniec Żarowa wraz ze swoją małżonką Magdaleną, ufundował w 1927 roku trzy nowe dzwony dla żarowskiego kościoła pw. NSPJ (stare zostały przekazane podczas I wojny światowej na przetop). Grobowiec, w który pochowano zasłużone dla Żarowa małżeństwo Neugebauerów, znajduje się przy ul. 1 Maja (dawny cmentarz, obecnie lapidarium). Rzeźba św. Jakuba Starszego, która pierwotnie umieszczona była w centralnym punkcie rodowego grobowca Neugebauerów, obecnie stoi przy kościele pw. NSPJ w Żarowie. Zbiory Żarowskiej Izby Historycznej powiększone zostały o kartonowe reklamy, które niegdyś stały w witrynie okiennej sklepu Hermanna Neugebauera lub też na sklepowych regałach. Do zakupów wyrobów czekoladowych zachęcała żarowian reklama firmy B. Sprengel & Co. Ta istniejąca do dzisiaj wytwórnia czekolady założona została w 1851 roku przez Carla Augusta Bernharda Sprengela. W 1853 roku przeniesiono jej działalność z Hamburga do Hannoveru. W asortymencie sklepu Hermanna Neugebauera było także monachijskie piwo z browaru Spaten-Franziskaner-Leistbräu AG, którego piwowarskie tradycje sięgają 1397 roku. Dawny Warenhandlug H.Neugebauer, oferował także kosmetyki do pielęgnacji ciała w tym mydło bliżej nieznanej firmy z Drezna.

Czytaj więcej: Reklamy z żarowskiego sklepu Hermanna Neugebauera

Prelekcja Historyczna "Mrowiny 1297-2017"

Drukuj
Utworzono: czwartek, 12, październik 2017

11 października 2017 roku o godz. 16:30 w Mrowinach odbyło się uroczyste otwarcie i poświęcenie wyremontowanej świetlicy wiejskiej. Przy tej okazji dla mieszkańców Mrowin wygłoszona została prelekcja historyczna pt. "Mrowiny 1297-2017". Zgromadzeni mogli posłuchać o początkach wsi oraz jej dawnym nazewnictwie. Przedstawione zostały liczne fotografie oraz ryciny ukazujące m.in. założenie pałacowo-folwarczne wraz z zabudową, kościół ewangelicki i pastorówkę, a także budynek karczmy sądowej o średniowiecznej metryce. W zaadoptowanym miejscu po dawnej gospodzie, dzisiaj funkcjonuje wyremontowana wiejska świetlica. Tym samym tradycja wspólnych spotkań, zebrań oraz obchodów trwa tutaj nieprzerwanie już od ponad 500 lat. Podczas uroczystości, miało również miejsce przekazanie do Żarowskiej Izby Historycznej dwóch kronik Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego nr 1 w Mrowinach. Zawartość obu ksiąg wypełnionych fotografiami oraz różnego rodzaju wpisami, zostanie już niebawem zaprezentowana na stronie internetowej Żarowskiej Izby Historycznej.

Czytaj więcej: Prelekcja Historyczna "Mrowiny 1297-2017"

Obligacje na okaziciela Premiowej Pożyczki Odbudowy Kraju z 1946 roku

Drukuj
Utworzono: środa, 11, październik 2017

Obligacja to papier wartościowy emitowany w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem obligatariusza i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia. Obligacja należy do kategorii dłużnych instrumentów finansowych. W przeciwieństwie do akcji, obligacje nie dają posiadaczowi żadnych uprawnień względem emitenta typu współwłasność, dywidenda czy też uczestnictwo w walnych zgromadzeniach. Emisja obligacji polega na przekazaniu kapitału spółce przez inwestorów. Obligacje reprezentują prawa majątkowe podzielone na określoną liczbę równych jednostek, co oznacza, iż przyznają identyczne uprawnienia danym emisjom lub seriom obligacji. Obligacje na okaziciela Premiowej Pożyczki Odbudowy Kraju z 1946 roku w wysokości 2000 złotych, to jedna (emisja „A”) z serii pożyczek państwowych przeznaczonych na zgromadzenie funduszy na odbudowę kraju po II wojnie światowej. Została ogłoszona przez Ministerstwo Skarbu 16 lutego 1946 roku. Łącznie zdecydowano się na wypuszczenie pięciu serii takich obligacji („A”, „B”, „C”, „D” i „E”), w których cztery pierwsze liczyły po 10 tysięcy, a ostatnia – 5 tysięcy sztuk. Skarb Państwa chciał w ten sposób uzyskać 4,5 miliarda złotych. Osoby, które nabyły takie obligacje, mogły liczyć na ich wykupienie przez Skarb Państwa do 15 kwietnia 1969 roku. Odbywało się to poprzez losowanie pewnej liczby obligacji dwa razy w roku (15 kwietnia i 15 października). Premiowa Pożyczka Odbudowy Kraju cieszyła się dużą popularnością wśród mieszkańców Polski. Stanowiła stabilną inwestycję, ponieważ jako zastaw pod nią podano wszelkie mienie ruchome i nieruchome państwa.

Czytaj więcej: Obligacje na okaziciela Premiowej Pożyczki Odbudowy Kraju z 1946 roku

Reklama Żarowskich Zakładów Materiałów Ogniotrwałych

Drukuj
Utworzono: środa, 11, październik 2017

Na stronie internetowej firmy Polska Ceramika Ogniotrwała "Żarów" S.A. Możemy przeczytać: Początki firmy sięgają połowy XIX wieku, kiedy to w rejonie Żarowa odkryto złoża glin ogniotrwałych. Dało to początek pierwszej fabryce cegieł szamotowych, która została otwarta w 1850 roku i przyjęła nazwę "Żarowska Fabryka Szamotowa K. Kulmiz". W produkcji wykorzystywano miejscowe surowce, a dobra jakość wyrobów przyciągała odbiorców zarówno z kraju jak i zagranicy. W ciągu długiej historii kilkakrotnie zmieniała właścicieli. Między innymi należała do koncernu "Didier Werke AG" stanowiąc jedną z czołowych fabryk w branży materiałów ogniotrwałych na ziemiach polskich. W 2003 roku sprywatyzowana firma zmieniła nazwę na Polska Ceramika Ogniotrwała "Żarów" S.A. Współczesność firmy wyznaczają cele ciągłego doskonalenia jakości wyrobów poprzez konsekwentnie realizowany, niezwykle szybki proces modernizacyjny, który objął wszystkie wydziały produkcyjne od automatyzacji wydziału przygotowania mas do zakupu nowych pieców tunelowych z pełną kontrolą procesu wypalania.

Czytaj więcej: Reklama Żarowskich Zakładów Materiałów Ogniotrwałych

Prelekcja historyczna - "B-17G Y-46697 - ocalić od zapomnienia". Wierzbna 14.10.2017 r.

Drukuj
Utworzono: czwartek, 05, październik 2017

Dnia 22 marca 1945 roku, amerykańska latająca forteca, czyli samolot bombowy Boeing B-17G-60-DL o numerze taktycznym Y-46697, należący do 15. Armii Powietrznej USA (429. szwadron II grupy bombowej), wracał z wyjątkowo niebezpiecznej misji jaką było bombardowanie niemieckiej rafinerii Ruhland koło Drezna. Maszyna pilotowana przez pilota porucznika Johna W. Pierika, została poważnie uszkodzona przez niemiecką artylerię przeciwlotniczą i obrała kurs na radzieckie lotniska koło Brzegu i Nysy. Niestety nigdy tam nie doleciała. W okolicach Świdnicy samolot zaatakowany został najprawdopodobniej omyłkowo przez trzy radzieckie samoloty myśliwskie P-39 Airacobra. Wedle innych przekazów B-17G, strącony został przez myśliwiec niemiecki. Palący się niczym pochodnia amerykański bombowiec runął na pola w pobliżu ówczesnej miejscowości Würben (dzisiaj Wierzbna w gminie Żarów). Katastrofę przeżyło sześciu spośród dziesięciu lotników US Air Force, którzy trafili do niewoli niemieckiej, a po zakończeniu wojny powrócili do swoich domów. Do dzisiaj zaginieni w akcji pozostają: pierwszy pilot – porucznik John W. Pierik, drugi pilot – porucznik Robert W. Steele, nawigator – porucznik Harold A. Taylor, bombardier – porucznik John P. Yatsco. Również do dzisiaj nieznane pozostaje miejsce ich pochówku. Groby amerykańskich lotników bezskutecznie poszukiwano jak do tej pory w Szczawnie Zdroju. Na miejscu katastrofy odnaleziono dotychczas wiele elementów wspomnianego samolotu, które dzisiaj można oglądać na wystawie w Żarowskiej Izbie Historycznej. Wśród nich są łuski i pociski ciężkich karabinów maszynowych Browning M2 (sygnowane literami LC i wyprodukowane w zakładach zbrojeniowych Lake City Army Ammunition Plant w Independence, Missouri), drobne elementy urządzeń pokładowych, fragmenty poszycia kadłuba oraz instalacji tlenowej. Niektóre elementy przedstawiają formę zbrylonego w czasie pożaru aluminium. Do najciekawszych przedmiotów należą kontrolki z kokpitu pilotów (m.in. pokazujące stan położenia klap komory bombowej), tabliczka znamionowa prostownika mocy PP-51/APQ-9 wchodzącego w skład urządzenia radarowego AN/APQ-9, wyprodukowanego przez Hudson American Corporation, zaciski węża wyprodukowane przez firmę Wittek Manufacturing Co., Chicago – Ilinois oraz odbiornik ANB-H-1 wyprodukowany przez firmę Western Electric Manufacturing Company, New York, który pierwotnie zamontowany był w lotniczym hełmofonie (typ A-11).

Czytaj więcej: Prelekcja historyczna - "B-17G Y-46697 - ocalić od zapomnienia". Wierzbna 14.10.2017 r.

Niebezpieczne znalezisko z czasów II wojny światowej w Przyłęgowie

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 02, październik 2017

Kolejne niebezpieczne wybuchowe znalezisko w gminie Żarów. Na uprawnym polu nieopodal zabudowań mieszkalnych w Przyłęgowie, odnaleziony został sporych rozmiarów rosyjski pocisk artyleryjski z czasów II wojny światowej. O odkryciu niebezpiecznego przedmiotu poinformowała nas pani sołtys Agnieszka Proniewicz. Pocisk został zabezpieczony przez funkcjonariuszy z komisariatu Policji w Żarowie i przekazany w ręce patrolu saperskiego z Głogowa, który odpowiedzialny jest za prowadzenie rozminowania na terenie powiatu świdnickiego. Wedle ustaleń odnaleziony niewybuch to rosyjski artyleryjski pocisk odłamkowo-burzący typu 53-ОФ-530, kalibru 152,4 mm o wadze 40 kg. Wypełniony wewnątrz trotylem o masie 5,83 kg, zaopatrywany mógł być w zapalniki typu РГМ-2, Д-1-У, АР-5. Pocisk stosowany był w 152 mm haubicoarmacie wz. 1937 (MŁ-20, montowanej również na samobieżnych działach pancernych SU-152 i ISU-152 w wersji MŁ-20S i MŁ-20SM), 152 mm haubicy wz.1938 (M-10) lub 152 mm haubicy wz.1943 (D-1). Pocisk osiągał po wystrzale prędkość początkową 670 m/s i miał donośność 15,92 km. Warto dodać, iż jest to kolejna niebezpieczna pozostałość II wojny światowej odkryta na obszarze gminy Żarów w ostatnim czasie. W 2014 roku odnaleziono na Górze Krukowskiej rosyjski 82 mm granat moździerzowy typu O-832D, w 2016 roku w Siedlimowicach rosyjski pociski artyleryjski kal. 152,4 mm i w br w Imbramowicach rosyjskie granaty moździerzowe i pociski artyleryjskie.

Czytaj więcej: Niebezpieczne znalezisko z czasów II wojny światowej w Przyłęgowie

Porcelanowy talerz z żarowskiej restauracji "Nefryt"

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 02, październik 2017

Zbiory Żarowskiej Izby Historycznej powiększone zostały o kolejny eksponat. Jest nim porcelanowy talerz opatrzony sygnaturą z napisem "NEFRYT CZSR GS". Egzemplarz wykonany został w Fabryce Porcelany "Karolina" w Jaworzynie Śląskiej dla żarowskiej restauracji, która otwarta została w 1979 roku. W odróżnieniu od pamiątkowych talerzy "okolicznościowych" było to naczynie użytkowe. Pierwsze z wymienionych (zaopatrzone w zawieszkę), upamiętniały ważne jubileusze i wydarzenia, często pełniły też rolę reklamowo-ozdobną lub formę nagrody dla zasłużonych pracowników zakładowych w dobie PRL-u. Na wystawie w Żarowskiej Izbie Historycznej prezentowany jest zbiór 11 talerzy okolicznościowych, które związane są z Żarowskimi Zakładami Materiałów Ogniotrwałych, Dolnośląskimi Zakładami Chemicznymi "Organika", Technikum Chemicznym im. J.Śniadeckiego w Żarowie, Klubem Honorowych Dawców Krwi im. Ludwika Hirszfelda przy DZCH, Hufcem Harcerskim z Żarowa, Towarzystwem Krzewienia Kultury Fizycznej "Chemik" Żarów oraz organizacją Dożynek Miejsko-Gminnych w 1986 roku.

Czytaj więcej: Porcelanowy talerz z żarowskiej restauracji "Nefryt"

Publikacja "Śląsk. Bogactwa naturalne i przemysł" z 1936 roku w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej

Drukuj
Utworzono: czwartek, 28, wrzesień 2017

W opracowaniu Małgorzaty Krepy pt. Gospodarka Trzeciej Rzeszy w okresie Planu Czteroletniego. Zarys problematyki czytamy ... Gospodarka niemiecka po dojściu do władzy Adolfa Hitlera, opierała się na antydemokratycznym charakterze ustroju politycznego − autorytaryzmie oraz totalitarnym modelu organizacji społeczeństwa. Zgodnie z założeniami nazizmu za podstawę regulacji stosunków ekonomicznych została przyjęta zasada prymatu polityki nad gospodarką. Aczkolwiek nie wyeliminowano wszystkich elementów kapitalizmu. Modyfikowała ona system produkcji oraz wymiany towarów przez drastyczną ingerencję państwa w gospodarkę. Cele polityczno-nacjonalistyczne oraz militarystyczne miały być realizowane za pomocą interwencjonizmu państwowego. Przed objęciem przez Hitlera stanowiska kanclerza Rzeszy (30 I 1933 r.) naziści swój program gospodarczy opierali na założeniach programu spisanego na początku lat dwudziestych XX w. Naziści wyznawali zasadę kierowania kapitalistyczną gospodarką przez państwo, zakładali prymat korzyści społecznych nad prywatnymi (Gemeinnutz vor Eigennutz). W każdej dziedzinie życia społecznego, jak i w gospodarce obowiązywała w hitlerowskich Niemczech zasada wodzostwa10. O małym, początkowo, zainteresowaniu NSDAP gospodarką świadczy fakt powstania dopiero w styczniu 1931 r. „wydziału gospodarczo-politycznego” (Wirtschaftspolitische Abteilung). W 1932 r. z polecenia Hitlera powstało Koło Przyjaciół Gospodarki (Freundeskreis der Wirtschaft) w Badenii, do którego należeli wybitni niemieccy ekonomiści. Na spotkaniach dyskutowano o różnych zagadnieniach gospodarczych oraz możliwościach finansowania partii hitlerowskiej przez niemieckich przedsiębiorców. Po dojściu do władzy Hitler zrezygnował z pomocy ekonomistów oraz Gottfrieda Federa, uważanego za ojca hitlerowskiej myśli ekonomicznej. Wódz podkreślał, że nie będzie korzystał z żadnej doktryny ekonomicznej. To przyczyniło się do przymusowej emigracji znawców ekonomii. Od tej pory prace dotyczące gospodarki koncentrowały się wokół tematyki interwencjonizmu państwowego, zatrudnienia oraz gospodarki wielkiego obszaru.

Czytaj więcej: Publikacja "Śląsk. Bogactwa naturalne i przemysł" z 1936 roku w zbiorach Żarowskiej Izby...

Dokumenty obozowe przekazane do Muzeum Gross-Rosen w Rogoźnicy

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 25, wrzesień 2017

Na stronie internetowej Muzeum Gross-Rosen w Rogoźnicy przeczytać można ... Zasady prowadzenia korespondencji przez więźniów w obozach koncentracyjnych określił Inspektorat Obozów Koncentracyjnych. Listy mogły być pisane jedynie na specjalnych blankietach obozowych. Na każdym z nich była informacja, że więzień może w ciągu miesiąca otrzymać, a także wysłać dwa listy. Listy otrzymane przez więźnia mogły składać się z nie więcej niż 4 stron po 15 linijek, a tekst musiał być przejrzysty i dobrze czytelny. Korespondencja mogła być prowadzona jedynie w języku niemieckim. Druk obozowy z KL Gross-Rosen składał się z jednej kartki; na jednej stronie było miejsce na adres odbiorcy oraz dane więźnia z datą urodzenia, numerem obozowym i numerem bloku. Na drugiej stronie pisano tekst, który był bardzo oficjalny. Informował rodzinę, że więzień czuje się dobrze, dziękuje z list lub paczkę i pozdrawia najbliższych.Tolerowanym przez władze obozowe odstępstwem od regulaminu prowadzenia korespondencji było ozdabianie listów rysunkami. Rysunki te wyrażały często tęsknotę za wolnością i rodziną i pozwalały przetrwać. Przedstawiały m.in. zapamiętane widoki, kwiaty, postacie z bajek, i motywy świąteczne. Wykonywało je kilku więźniów (m.in. Bolesław Białek, Marian Kordaszewski, Ryszard Kiss-Orski) mających zdolności plastyczne. Materiały do ich wykonania czyli kredki, farby, ołówki dostarczane były nielegalnie z komanda budowlanego „Baubüro”. Twórczością tą zainteresowani byli również SS-mani. Szczególnym powodzeniem wśród nich cieszyły się obrazy – olej i akwarele, wizytówki, zaproszenia urodzinowe itp.

Czytaj więcej: Dokumenty obozowe przekazane do Muzeum Gross-Rosen w Rogoźnicy

Pocztówka z Domanic wysłana 30.08.1913 roku

Drukuj
Utworzono: sobota, 23, wrzesień 2017

Żarowska Izba Historyczna powiększyła swoje zbiory o kolejną starą pocztówkę. Tym razem jest to egzemplarz z 1913 roku (stempel pocztowy Domanze 30.08.13, oraz odręczna data 30. August 13), który wysłano z Domanic do Bolkowic, pow. Jawor (niem. Polkau). Wydawcą pocztówki, przedstawiającej park z pałacem w Domanicach, był Edmund Schuch. Wedle źródeł ten wysoki, malowniczy pałac z XVII/XVIII wieku, wznosi się na niewysokim wzgórzu, nieco z boku, na nadrzecznej skarpie. Powstały on wskutek gruntownych przebudów zamku gotyckiego, rycerskiego z XIII wieku, strzegącego brodu na rzece. W XV i XVI wieku został przebudowany na renesansowy dwór. Obiekt ten nakryty był dachem dwuspadowym, od strony rzeki ozdobiony trzema szczytami. Posiadał wieżę, być może zwieńczoną wieżyczką. Prawdopodobne jest, że w pałacowych murach znajdują się fragmenty założenia z około 1600 roku i z XVII wieku. Powstały wtedy między innymi wczesnobarokowe krużganki, przebudowano wnętrza na wyższych kondygnacjach. Kolejna przebudowa nastąpił w XVIII wieku, kiedy to zabudowano krużganki na wyższych kondygnacjach, zachowując jednak podcienia portretu. W roku 1777 powstał nowy dach i wieża. Obok oficyna i budynek gospodarczy z końca XVIII wieku. Następny etap w dziejach pałacu to lata dwudzieste ubiegłego wieku i klasycystyczna przebudowa. Pałac otrzymał nowe elewacje, a w jego południowej części, na piętrze, urządzono salę, która od strony fosy i ogrodu otrzymała wielkie okna. W roku 1821 wstawiono nowy portal. Na przypałacowym dziedzińcu stanął pawilon ogrodowy, pełniący różnorodne funkcje, między innymi w jego części parterowej znajdowała się łaźnia. Stworzono w ten sposób miejsce wypoczynku, z którego podziwiano okolicę.

Czytaj więcej: Pocztówka z Domanic wysłana 30.08.1913 roku

Alfred Keil - znany fizyk i oceanograf z Mrowin

Drukuj
Utworzono: piątek, 22, wrzesień 2017

Alfred Keil urodził się 1 maja 1913 roku w Mrowinach (niem. Konradswaldau). Do 13-tego roku życia pobierał nauki w szkole prywatnej, później podjął edukację w jednej ze szkół średnich w Świebodzicach (niem. Freiburg). Po jej ukończeniu w 1931 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim. Dalszą naukę, przerwał (na rok czasu) nakaz przygotowania wszystkich zdrowych młodych Niemców do służby wojskowej. W 1939 roku Keil ukończył studia wyższe na wydziale nauk przyrodniczych (fizyka). Jego rozprawa doktorska, dotycząca "przesunięcia w strukturze spektograficznej atomu wodoru", przedstawiona została w dniu 16 sierpnia 1939 roku. Cztery dni później, zanim zdołał obronić pracę doktorską, nakazano mu zgłosić się do służby w armii niemieckiej. Przydzielony został do pułku artylerii konnej. 1 września 1939 roku jednostka ta uczestniczyła w ataku na Polskę, lecz nie brała bezpośredniego udziału w walkach. Ranny po upadku z konia Keil przebywał, przez pewien czas w szpitalu, a później na urlopie, co pozwoliło mu zdać egzamin doktorski z wyróżnieniem. Dzięki pomocy lekarzy, uzyskał odpowiednie dokumenty, dzięki którym w listopadzie 1940 roku, zwolniony został z czynnej służby wojskowej. Ze względu na wykształcenie i zainteresowania, skierowano go jednak do Instytutu Badań Chemiczno-Fizycznych "Kriegsmarine" w Kilonii (Chemisch Physikalische Versuchsanstalt, CPVA).

Czytaj więcej: Alfred Keil - znany fizyk i oceanograf z Mrowin

© 2022 Żarowska Izba Historyczna

Saturday the 3rd. By BlueHost Review and Affiliate Marketing.