Strona wykorzystuje pliki cookies, jeśli wyrażasz zgodę na używanie cookies, zostaną one zapisane w pamięci twojej przeglądarki. W przypadku nie wyrażenia zgody nie jesteśmy w stanie zagwarantować pełnej funkcjonalności strony!

Reklamy prasowe żarowskiej Szamotowni i Silesii w polskich gazetach z przełomu XIX i XX wieku

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 27, luty 2017

Reklama (z łac. reclamo, reclamare), jest to informacja połączona z komunikatem perswazyjnym. Zazwyczaj ma na celu skłonienie do nabycia lub korzystania z określonych towarów czy usług, popierania określonych spraw lub idei (np. Promowanie marki). Powstanie i rozwój reklamy łączyć należy z trzema procesami: z rozwojem handlu i wymiany towarowej, z powstawaniem i rozwojem środków komunikacji masowej oraz z doskonaleniem metod i technik perswazji, (sztuka przekonywania kogoś do własnych racji). Pierwsza reklama, wykorzystywana także dziś, np. przez akwizytorów czy przekupki, to reklama ustna. Oprócz tej formy reklamy targowej, używano już od starożytności ogłoszeń i afiszy, malowanych na papirusach, na murach miast, wyrytych na kamiennych czy glinianych tablicach. Ta reklama trafiała jednak do odbiorców umiejących czytać, dlatego też często stosowano reklamy o charakterze obrazkowym. Były to zazwyczaj kamienne rzeźby, posadowione ponad wejściami do sklepów i winiarń, które zapoczątkowały późniejszy rozwój szyldów handlowych. Pierwsze reklamy pisane, które pojawiły się w starożytnej Grecji, dotyczyły informacji o wydarzeniach kulturalnych i sportowych. Przypominały znane nam doskonale współczesne plakaty i afisze kinowe i teatralne. Wraz z postępem przemysłowym i społecznym, nastąpił intensywny rozwój reklam, a ważnym wydarzeniem mającym na to wpływ, było wynalezienie druku Gutenberga w 1445 roku.

Czytaj więcej: Reklamy prasowe żarowskiej Szamotowni i Silesii w polskich gazetach z przełomu XIX i XX wieku

Pamiątki ze Szkoły Podstawowej w Pożarzysku

Drukuj
Utworzono: piątek, 24, luty 2017

Pomimo, że Szkoła Podstawowa w Pożarzysku nie istnieje już od ponad 30 lat, to zachowały się nie tylko wspomnienia osób, które pobierały w niej naukę, ale także materialne pamiątki, które z wielką troską o ich zachowanie, przekazali do Żarowskiej Izby Historycznej Państwo – Arleta i Grzegorz Maćkała z Pożarzyska. Wśród pamiątek są: tablica – szyld szkoły pożarzyskiej, będącej wówczas filią SP Imbramowice, podległej z kolei pod Zbiorczą Szkołę Gminną w Żarowie, a także okrągła pieczęć urzędowa z godłem i nazwą szkoły na otoku. Mosiężny stempel pieczęci chociaż mocno zatarty, posiada czytelny jeszcze odcisk. Bardzo interesującą pamiątką przekazaną do Żarowskiej Izby Historycznej jest ścienny zegar, który lata temu odmierzał czas w gabinecie Piotra Maćkały – ostatniego kierownika Szkoły Podstawowej w Pożarzysku. Kompletny zegar (typ MSD/d, nr seryjny 185649 II z 1966 r.) jest produktem Toruńskiej Fabryki Wodomierzy "Metron".

Czytaj więcej: Pamiątki ze Szkoły Podstawowej w Pożarzysku

Ferie 2017 z historią i archeologią Ziemi Żarowskiej

Drukuj
Utworzono: czwartek, 23, luty 2017

22 lutego w ramach ferii 2017 organizowanych przez Bibliotekę Publiczną Miasta i Gminy oraz Gminne Centrum Kultury i Sportu w Żarowie, odbyły się wspólne zajęcia historyczno-archeologiczne dla najmłodszych mieszkańców Żarowa. Uczestnicy mieli okazję obejrzeć prezentację multimedialną dotyczącą zabytków architektury na Ziemi Żarowskiej, w której sami też aktywnie uczestniczyli, a także zapoznać się z wyglądem, historią i przeznaczeniem drobnych znalezisk - zabytków znajdujących się zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej. Jak mawia stare przysłowie: „jeśli Ci powiem – zapomnisz, jeśli pokażę – zapamiętasz, jeśli wytłumaczę – zrozumiesz”. Mamy nadzieję, że zarówno prezentowane fotografie, zabytki oraz opowieści trwale zapiszą się w świadomości najmłodszych mieszkańców Żarowa, utrwalając i pogłębiając wiedzę o bogatej historii miejsca ich zamieszkania.

Czytaj więcej: Ferie 2017 z historią i archeologią Ziemi Żarowskiej

Kolejne pamiątki dla Żarowskiej Izby Historycznej

Drukuj
Utworzono: czwartek, 23, luty 2017

Szkoła Podstawowa w Pożarzysku „Utworzona dzięki staraniom miejscowej ludności i jej wkładom pieniężnym”, podjęła działalność 1 IX 1956 r. W roku szkolnym 1956/57 uczęszczało do niej 33 dzieci. Zawiadywała szkołą początkowo Aniela Maćkała, a w latach 60-tych Zygmunt Słowik (długoletni radny GrRN w Domanicach, w kadencji 1965-1969 przewodniczący komisji kultury i spraw socjalnych). Do połowy lat 70-tych szkoła realizowała czteroklasowy program nauczania, a następnie trzyletni program nauczania początkowego. Przez cały ten czas w szkole pożarzyskiej zatrudniony był tylko jeden nauczyciel, lekcje prowadzone były w klasach łączonych. Po zreorganizowaniu sieci szkolnej w gminie Żarów, do placówki pożarzyskiej zaczęły uczęszczać młodsze dzieci z Siedlimowic. Liczba uczniów wzrosła do 47 w roku szkolnym 1975/76. Od 1975 r. do początku lat 80-tych placówka była filią szkół w Imbramowicach i Bukowie, później przywrócono jej samodzielność. Starsze dzieci z Pożarzyska i Siedlimowic uczęszczały do 1973 r. do szkoły w Domanicach, a następnie do Imbramowic i Bukowa. Szkołę pożarzyską zlikwidowano pod koniec lat 70-tych XX w., kiedy jej kierownikiem - nauczycielem był Piotr Maćkała (od lat 1971/72).

Czytaj więcej: Kolejne pamiątki dla Żarowskiej Izby Historycznej

Zbiór fotografii z DZCH "Organika" przekazany do Żarowskiej Izby Historycznej

Drukuj
Utworzono: wtorek, 21, luty 2017

Zakłady chemiczne zostały przejęte przez władze polskie w VI 1945 r. i od jesieni 1945 r. podlegały jeleniogórskiej delegaturze Centralnego Zarządu Przemysłu Chemicznego. Początkowo otrzymały nazwę „Dolnośląskie Zakłady Chemiczne, Przedsiębiorstwo Państwowe w Żarowie”, a od 1 I 1950 r. „ Dolnośląskie Zakłady Chemiczne w Żarowie” (DZCh). 12 VIII 1945 r. dokonano ich uroczystego otwarcia (wtedy też formalnie zostały uznane za własność państwa polskiego), a 15 VIII uruchomiono produkcję. W pierwszych miesiącach opierano się na pracownikach niemieckich, załoga polska liczyła zaledwie 10 osób. Duże „poniemieckie” zapasy surowców, a także wysiłek pracowników pozwolił osiągnąć na przełomie 1945 i 1946 r. przyzwoite wyniki produkcyjne. Wyczerpanie zapasów surowców oraz wysiedlenie latem 1946 r. Niemców, którzy obsadzali większość stanowisk dozoru technicznego i robotniczych wymagających wysokich kwalifikacji, doprowadziło do drastycznego spadku poziomu produkcji. Na dodatek pożar w 1947 r. zniszczył wytwórnie superfosfatów. W rezultacie rok ten był najgorszym, jeżeli chodzi o wyniki produkcyjne zakładów chemicznych w całym okresie powojennym. W następnych latach produkcja powoli wzrastała, podobnie jak zatrudnienie - w 1948 r. 560, a w 1953 r. 690 osób. Pod koniec lat 40-tych zaniechano wytwarzania drugiego po superfosfatach podstawowego przedwojennego produktu - tiokolu i jego pochodnych - w rezultacie dopiero w 1954 r. osiągnięto poziom produkcji z 1946 r.

Czytaj więcej: Zbiór fotografii z DZCH "Organika" przekazany do Żarowskiej Izby Historycznej

Więcej artykułów…

  1. Żarowska Orkiestra Dęta - fotografia z połowy lat 60-tych XX w.
  2. Etykieta opakowania mąki z Żarowskich Zakładów Młynarskich
  3. Zbiór fotografii z Zakładów Chemicznych "Silesia" w Żarowie - lata 1936-1939
  4. O Łażanach i tamtejszym kościele z kroniki żarowskiej parafii NSPJ

© 2022 Żarowska Izba Historyczna

Monday the 12th. By BlueHost Review and Affiliate Marketing.