Strona wykorzystuje pliki cookies, jeśli wyrażasz zgodę na używanie cookies, zostaną one zapisane w pamięci twojej przeglądarki. W przypadku nie wyrażenia zgody nie jesteśmy w stanie zagwarantować pełnej funkcjonalności strony!

Zabytek techniki wodociągowej z ok. 1905 roku odnaleziony podczas prac budowlanych przy ul. Dworcowej w Żarowie

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 16, październik 2017

W trakcie prac ziemnych prowadzonych przy budowie centrum przesiadkowego na ul. Dworcowej w Żarowie, odnaleziony został ciekawy zabytek techniki. Jest nim pochodzący z ok. 1905 roku (1) żeliwny zawór zasuwowy firmy Bopp & Reuther oHG - Mannheim. Zawory zasuwowe, popularnie zwane zasuwami, stanowią do dziś podstawowe wyposażenie każdej sieci wodociągowej. Zgodnie z zaleceniami producentów służą one wyłącznie do odcinania przepływu w rurociągu. W praktyce jednak stosowane są niekiedy również do regulacji, co naraża te urządzenia na szybkie zniszczenie z uwagi na korozyjną działalność kawitacji. Firma Bopp und Reuther powstała w 1872 roku w Mannheim. Jej założyciele Carl Reuther i Carl Bopp wybudowali w dzielnicy Mannheim Neckarstadt fabrykę maszyn, odlewnię żeliwa i mosiądzu. Produkowano tam cały asortyment armatury przeznaczonej do podawania wody, gazu oraz pary wodnej. Rozwój działalności firmy wymusił zakup w 1897 roku gruntów w dzielnicy Waldhof. Na łącznej powierzchni 165 000² wybudowano nową odlewnię oraz przeniesiono dotychczasową wytwórnię armatury, poszerzonej o wydział produkcji wodomierzy. W 1900 roku produkcja firmy Bopp und Reuther zaspakajała 60% światowego zapotrzebowania na akcesoria wodno-kanalizacyjne. W Mannheim budowano skomplikowane systemy zaopatrujące w wodę całe miasta. W 1908 roku w fabryce zatrudnionych było już 3500 pracowników. W 1925 roku razem z sześcioma innymi znanymi producentami armatury, Bopp & Reuther zakłada spółkę handlową ‘Vereinigte Armaturen Gesellschaft mbH’, w skrócie VAG.

Czytaj więcej: Zabytek techniki wodociągowej z ok. 1905 roku odnaleziony podczas prac budowlanych przy ul....

Uczestnicy zajęć historyczno-archeologicznych w GCKiS na żarowskim lapidarium

Drukuj
Utworzono: sobota, 14, październik 2017

Pierwszy cmentarz w Żarowie powstał w 1865 roku przy drodze do Piotrowic (dzisiejsza ul. 1 Maja). Jego fundatorem był Carl Friedrich von Kulmiz. Na cmentarzu tym chowano zarówno ewangelików jak i katolików o czym świadczy, znajdujący się na terenie cmentarza grobowiec katolickiej rodziny Neugebauerów. Pod koniec lat 80-tych XIX wieku nekropolia okazała się zbyt mała w stosunku do potrzeb dynamicznie rozwijającej się osady. W 1890 roku Rada Gminy podjęła uchwałę o założeniu nowego cmentarza. Zrealizowano ją w początkach XX wieku. W 1913 roku wybudowano na nowym, użytkowanym do dziś cmentarzu utrzymaną w stylu neogotyckim kaplicę z czerwonej cegły. Nie wiadomo kiedy dokładnie zaniechano pochówku mieszkańców Żarowa na starym cmentarzu przy dzisiejszej ul. 1 Maja. Po II wojnie światowej miejsce to podzieliło los innych poniemieckich cmentarzy, które były nagminnie plądrowane i dewastowane. Kradziono szlachetne gatunki kamieni przerabiając je w zakładach kamieniarskich na nowe. Pozostałe jeszcze kamienie nagrobne służyły jako budulec do stawiania murków, chodników, obudowy klombów. Cmentarze stały się miejscem wywozu wszelkiego rodzaju odpadów i gruzu. W 2010 roku ówczesne władze Gminy Żarów, postanowiły utworzyć lapidarium na starym cmentarzu przy ul. 1 Maja (dawna Striegauerstrasse) w Żarowie. Na uporządkowanym terenie swoje miejsce znalazły ocalałe tablice nagrobne z nieczynnych cmentarzy gminnych oraz obelisk z pamiątkową tablicą w języku polskim i niemieckim. W lapidarium żarowskim zgromadzono łącznie 17 nagrobków oraz 3 elementy kamienne pochodzące z nieczynnych cmentarzy w Gołaszycach, Łażanach, Pożarzysku, Przyłęgowie i Żarowie. Zbiór lapidarium uzupełniają 4 monumentalne grobowce rodowe. Uroczyste otwarcie i poświęcenie lapidarium z udziałem władz miasta Żarów, miasta partnerskiego Lohmar oraz byłych i obecnych mieszkańców Żarowa miało miejsce 11 września 2010 roku.

Czytaj więcej: Uczestnicy zajęć historyczno-archeologicznych w GCKiS na żarowskim lapidarium

Prelekcja Historyczna "Mrowiny 1297-2017"

Drukuj
Utworzono: czwartek, 12, październik 2017

11 października 2017 roku o godz. 16:30 w Mrowinach odbyło się uroczyste otwarcie i poświęcenie wyremontowanej świetlicy wiejskiej. Przy tej okazji dla mieszkańców Mrowin wygłoszona została prelekcja historyczna pt. "Mrowiny 1297-2017". Zgromadzeni mogli posłuchać o początkach wsi oraz jej dawnym nazewnictwie. Przedstawione zostały liczne fotografie oraz ryciny ukazujące m.in. założenie pałacowo-folwarczne wraz z zabudową, kościół ewangelicki i pastorówkę, a także budynek karczmy sądowej o średniowiecznej metryce. W zaadoptowanym miejscu po dawnej gospodzie, dzisiaj funkcjonuje wyremontowana wiejska świetlica. Tym samym tradycja wspólnych spotkań, zebrań oraz obchodów trwa tutaj nieprzerwanie już od ponad 500 lat. Podczas uroczystości, miało również miejsce przekazanie do Żarowskiej Izby Historycznej dwóch kronik Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego nr 1 w Mrowinach. Zawartość obu ksiąg wypełnionych fotografiami oraz różnego rodzaju wpisami, zostanie już niebawem zaprezentowana na stronie internetowej Żarowskiej Izby Historycznej.

Czytaj więcej: Prelekcja Historyczna "Mrowiny 1297-2017"

Reklamy z żarowskiego sklepu Hermanna Neugebauera

Drukuj
Utworzono: piątek, 13, październik 2017

Pierwsze sklepy i zakłady rzemieślniczo-usługowe w Żarowie zaczęły powstawać w połowie XIX wieku. Jak przekonują karty pocztowe z lat 90-tych XIX wieku, już wtedy przy ówczesnej Schweidnitzer Strasse (dzisiaj ul. Armii Krajowej 47), działał sklep (dom handlowy) prowadzony przez miejscowego kupca Hermann Neugebauera. Ten poważany mieszkaniec Żarowa wraz ze swoją małżonką Magdaleną, ufundował w 1927 roku trzy nowe dzwony dla żarowskiego kościoła pw. NSPJ (stare zostały przekazane podczas I wojny światowej na przetop). Grobowiec, w który pochowano zasłużone dla Żarowa małżeństwo Neugebauerów, znajduje się przy ul. 1 Maja (dawny cmentarz, obecnie lapidarium). Rzeźba św. Jakuba Starszego, która pierwotnie umieszczona była w centralnym punkcie rodowego grobowca Neugebauerów, obecnie stoi przy kościele pw. NSPJ w Żarowie. Zbiory Żarowskiej Izby Historycznej powiększone zostały o kartonowe reklamy, które niegdyś stały w witrynie okiennej sklepu Hermanna Neugebauera lub też na sklepowych regałach. Do zakupów wyrobów czekoladowych zachęcała żarowian reklama firmy B. Sprengel & Co. Ta istniejąca do dzisiaj wytwórnia czekolady założona została w 1851 roku przez Carla Augusta Bernharda Sprengela. W 1853 roku przeniesiono jej działalność z Hamburga do Hannoveru. W asortymencie sklepu Hermanna Neugebauera było także monachijskie piwo z browaru Spaten-Franziskaner-Leistbräu AG, którego piwowarskie tradycje sięgają 1397 roku. Dawny Warenhandlug H.Neugebauer, oferował także kosmetyki do pielęgnacji ciała w tym mydło bliżej nieznanej firmy z Drezna.

Czytaj więcej: Reklamy z żarowskiego sklepu Hermanna Neugebauera

Obligacje na okaziciela Premiowej Pożyczki Odbudowy Kraju z 1946 roku

Drukuj
Utworzono: środa, 11, październik 2017

Obligacja to papier wartościowy emitowany w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem obligatariusza i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia. Obligacja należy do kategorii dłużnych instrumentów finansowych. W przeciwieństwie do akcji, obligacje nie dają posiadaczowi żadnych uprawnień względem emitenta typu współwłasność, dywidenda czy też uczestnictwo w walnych zgromadzeniach. Emisja obligacji polega na przekazaniu kapitału spółce przez inwestorów. Obligacje reprezentują prawa majątkowe podzielone na określoną liczbę równych jednostek, co oznacza, iż przyznają identyczne uprawnienia danym emisjom lub seriom obligacji. Obligacje na okaziciela Premiowej Pożyczki Odbudowy Kraju z 1946 roku w wysokości 2000 złotych, to jedna (emisja „A”) z serii pożyczek państwowych przeznaczonych na zgromadzenie funduszy na odbudowę kraju po II wojnie światowej. Została ogłoszona przez Ministerstwo Skarbu 16 lutego 1946 roku. Łącznie zdecydowano się na wypuszczenie pięciu serii takich obligacji („A”, „B”, „C”, „D” i „E”), w których cztery pierwsze liczyły po 10 tysięcy, a ostatnia – 5 tysięcy sztuk. Skarb Państwa chciał w ten sposób uzyskać 4,5 miliarda złotych. Osoby, które nabyły takie obligacje, mogły liczyć na ich wykupienie przez Skarb Państwa do 15 kwietnia 1969 roku. Odbywało się to poprzez losowanie pewnej liczby obligacji dwa razy w roku (15 kwietnia i 15 października). Premiowa Pożyczka Odbudowy Kraju cieszyła się dużą popularnością wśród mieszkańców Polski. Stanowiła stabilną inwestycję, ponieważ jako zastaw pod nią podano wszelkie mienie ruchome i nieruchome państwa.

Czytaj więcej: Obligacje na okaziciela Premiowej Pożyczki Odbudowy Kraju z 1946 roku

Więcej artykułów…

  1. Reklama Żarowskich Zakładów Materiałów Ogniotrwałych
  2. Prelekcja historyczna - "B-17G Y-46697 - ocalić od zapomnienia". Wierzbna 14.10.2017 r.
  3. Niebezpieczne znalezisko z czasów II wojny światowej w Przyłęgowie
  4. Porcelanowy talerz z żarowskiej restauracji "Nefryt"

© 2022 Żarowska Izba Historyczna

Wednesday the 14th. By BlueHost Review and Affiliate Marketing.