Wystawa "Dolnośląskie pałace i zamki według Alexandra Dunckera"

Do szczególnie cennych źródeł ukazujących piękno dawnych budowli szlacheckich, należą tzw. litografie. Ta wynaleziona w 1798 roku technika graficzna, zaliczana jest do druku płaskiego, gdzie rysunek przeznaczony do powielania wykonuje się na kamieniu litograficznym (kamień wapienny). Techniką tą wykonywane są także odbitki. W 2 połowie XIX wieku, twórcą litografii przedstawiających dolnośląskie rezydencje był Alexander Friedrich Wilhelm Duncker. Ten wybitny berliński księgarz, stworzył zbiór liczący 155 litografii ukazujących wspomniane obiekty w czasie ich największego rozkwitu i świetności. Pośród nich znalazły się pałace w Łażanach (Lassan) i Pyszczynie (Pitschen). Jak podają źródła w 1946 roku na Dolnym Śląsku znajdowało się ok. 1500 zabytkowych budowli o charakterze rezydencjonalnym. Obecnie jest ich ok. 800 z czego większość w skrajnej ruinie. Właśnie dlatego, po przeszło 130 latach barwne litografie Dunckera przybierają wymiar szczególny. Ukazują nam to co mogliśmy podziwiać dzisiaj a czego nie zobaczymy już nigdy.

Czytaj więcej: Wystawa "Dolnośląskie pałace i zamki według Alexandra Dunckera"

Ferie zimowe 2018 z historią

Szybkimi krokami zbliżają się ferie zimowe. Dla młodych mieszkańców gminy Żarów proponujemy spotkania z cyklu "Historyczny Żarów i Jego Tajemnice". Plan spotkań: I tydzień - (16 stycznia, godzina 9.00-11.00) oraz (19 stycznia, godzina 11.00-12.30) - zbiórka obu spotkań w GCKiS, ul. Piastowska 10A, przy sekretariacie; II tydzień - (23 stycznia, godzina 9.00-11.00) oraz (26 stycznia, godzina 11.00-12.30) - zbiórka obu spotkań w GCKiS, ul. Piastowska 10A, przy sekretariacie. ZAPRASZAMY SERDECZNIE DZIECI I MŁODZIEŻ (wieku uczestników od lat 7)

XVIII-wieczny obraz św. Barbary z kościoła pw. NSPJ w Żarowie

29 września 1910 roku miało miejsce uroczyste poświęcenie kościoła pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Żarowie. Pierwszym duszpasterzem w nowo powstałej świątyni został ks. Herman Klimke, który nadzorował jej budowę oraz dbał o całkowity wystrój. Okazała budowla, utrzymana w stylu neogotyckim, wzniesiona została z czerwonej, nieotynkowanej cegły. Autorzy projektu, dwaj znani wrocławscy architekci Overhoff i Föhe, nadali świątyni formę trójnawowego kościoła halowego. Koszty budowy były wyższe niż pierwotnie zakładano i wyniosły 85000 marek. Powstałe równocześnie probostwo kosztowało 28000 marek, z czego aż 25 tys. na ten cel wydatkował kardynał wrocławski Karol Kopp. W dniu 1 września 1915 roku decyzją władz diecezjalnych duszpasterstwo żarowskie, podniesione zostało do rangi kurateli, a 1 kwietnia 1920 roku utworzono samodzielną parafię, do której przyłączono Łażany i Mrowiny. Pierwszym proboszczem został ks. Klimke. W 2. dekadzie XX wieku, dzięki hojności wiernych wyposażenie żarowskiego kościoła wzbogacone zostało o dwa ołtarze boczne: św. Marii i św. Józefa, wykonane przez dyrektora szkoły obróbki drewna w Cieplicach, Cyryla Dell Antonio. W 1921 roku, czyli 11 lat po poświęceniu świątyni, pojawił się w niej ołtarz główny, wykonany w pracowni Wittiga w Nowej Rudzie. W tej samej pracowni i w tym samym czasie wykonana została drewniana ambona, zawierająca płaskorzeźby 4 ewangelistów: Mateusza, Marka, Łukasza i Jana. Z warsztatu Berschdorfa w Nysie pochodzą z kolei 27-piszczałkowe organy. Do wyposażenia świątyni dołączona została także chrzcielnica ufundowana przez H. Burkerta.

Czytaj więcej: XVIII-wieczny obraz św. Barbary z kościoła pw. NSPJ w Żarowie

W sakiewce dawnych mieszkańców gminy Żarów, cz.10: Srebrne kwartniki piastów śląskich

Kwartnik to srebrna moneta bita w średniowieczu (od końca XIII wieku) na Śląsku, w Wielkopolsce, w Królestwie Polskim, w państwie krzyżackim i na Pomorzu Zachodnim. Kwartnik był monetarnym odpowiednikiem kwarty, stanowiącej 1/4 skojca, czyli 1/96 grzywny. Jego wartość wyrażona w innych monetach to: pół grosza, 8 denarów (fenigów), 16 oboli. Po raz pierwszy kwartnik pojawił się w wyniku reformy monetarnej, przeprowadzonej w Księstwie Głogowskim pod koniec XIII wieku przez księcia Henryka III. Prawdopodobną przyczyną wprowadzenia tej monety był rozwój handlu suknem importowanym na Śląsk z Flandrii i odprzedawanym dalej. Powstała potrzeba bicia pieniądza przyjmowanego we Flandrii. Za tą hipotezą przemawia typologia monet nawiązująca do motywów flandryjskich (forma krzyży, odsłonięta głowa en face, charakterystyczne dla naśladownictw pseudolegendy). Kwartnik Henryka III ważył ok. 1,70 g i zawierał wysoką (0,900 - 0,970) próbę srebra. Szybko rozpowszechnił się na Śląsku i również w Wielkopolsce. Był bity w 34 mennicach, co świadczy o dużym zdecentralizowaniu lokalnego mennictwa. Znanych jest około 100 typów kwartników śląskich. Bite były przez większość księstw śląskich a także w Poznaniu, Grodzisku Wielkopolskim i Kościanie. Stał się tak ważną jednostką monetarną na Śląsku, że po zaprzestaniu jego emisji około 1330 roku zaczęły się pojawiać w obiegu tzw. Obcięte grosze praskie. Były to zredukowane przez obcięcie do wagi kwartnika grosze praskie, którymi starano się zastąpić brak kwartników. Kwartnik z Grodziska bity był w okresie panowania książąt śląskich w latach 1306-1312. Na awersie znajdowała się głowa księcia w profilu lewym, P albo PO/snaniensis/, na rewersie - D/e/ Grodi/s/ albo De Grodis, drzewo-lipa.

Czytaj więcej: W sakiewce dawnych mieszkańców gminy Żarów, cz.10: Srebrne kwartniki piastów śląskich