Strona wykorzystuje pliki cookies, jeśli wyrażasz zgodę na używanie cookies, zostaną one zapisane w pamięci twojej przeglądarki. W przypadku nie wyrażenia zgody nie jesteśmy w stanie zagwarantować pełnej funkcjonalności strony!

Płaskorzeźby greckich bogów z wieży dawnego pałacu w Siedlimowicach

Drukuj
Utworzono: czwartek, 23, marzec 2023

Twórca przedwojennej świetności pałacu w Siedlimowicach, dr filozofii Heinrich von Korn urodził się 6 kwietnia 1829 roku we Wrocławiu. Pochodził z rodziny znanych wrocławskich wydawców gazet i książek. Był aktywnym uczestnikiem życia publicznego we Wrocławiu, członkiem wielu stowarzyszeń oraz radcą miejskim. Należał do inicjatorów powstania Muzeum Starożytności Śląskich. Hojnymi darami z własnej kolekcji wspomagał Śląskie Muzeum Sztuk Pięknych we Wrocławiu, do którego trafiły m. in. prace Adolpha von Menzela i Martena van Heemskerka. W 1892 roku Heinrich von Korn sfinansował zakup budynku przeznaczonego następnie na Śląskie Muzeum Rzemiosła Artystycznego i Starożytności. W Jego prywatnych zbiorach znajdowały się dzieła zarówno mistrzów dawnych (np. wspomnianego już Martena van Heemskerka), jak i współczesnych: Antona von Wernera czy Arnolda Böcklina. W 1867 roku nabył od hrabiego von Pückler pałac w Siedlimowicach. Z inicjatywy von Korna rezydencja, która od połowy XVIII wieku stanowiła czteroskrzydłowe założenie barokowe, została gruntownie przebudowana w latach 1873-1875. W rezultacie powstał neorenesansowy, dwukondygnacyjny pałac, pokryty dwuspadowym dachem z bogato zdobionymi lukarnami. Całość założona była na planie litery L. W tym samym czasie do pałacu dobudowano od strony wschodniej kaplicę i niewielką oranżerię, a od strony północnej czterokondygnacyjną wieżę z cebulowatą kopułą. Wieża połączona była arkadowym przejściem z korpusem głównym budowli.

Czytaj więcej: Płaskorzeźby greckich bogów z wieży dawnego pałacu w Siedlimowicach

Dokumentacja żarowskiej "Silesii" z lat 1904-1950 w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 19, luty 2018

Zbiór dokumentów Verein Chemischer Fabrik Saarau i późniejszych Zjednoczonych Fabryk Chemicznych "Silesia" z lat 1904-1950, trafił do zbiorów Żarowskiej Izby Historycznej. Wśród dokumentów znajdują się m.in. rachunek z 1909 roku, kalendarzowe kartki z datami 12 listopada 1927 roku, 30 maja 1933 r., 29 czerwca 1933 roku, odręczne notatki i fragmenty dokumentów sprzed 1945 r., niewypełniony przekaz pocztowy na nazwisko dr Alexandra Schweitzera ze Stuttgartu (1942 r.), dokumentacja dotycząca przejęcia przez Zjednoczone Zakłady Chemiczne "Silesia" budynków przy ówczesnym pl. Stalina w Świdnicy (pisma z lat 1948-1949), wykaz przedsiębiorstw i zakładów nadzorowanych przez Centralny Zarząd Przemysłu Chemicznego, zarządzenie w sprawie struktury organizacyjnej przemysłu chemicznego z dnia 9.III.1948 roku podpisane przez ówczesnego dyrektora generalnego prof. dr A.Zmaczyńskiego, zarządzenie reorganizacji wytwórni siarczanu glinu w Złotnikach z dnia 1 lipca 1948 roku, zamówienie na sprzęt telefoniczny skierowane do Biura Sprzedaży Sprzętu Teletechnicznego w Warszawie z dnia 12 czerwca 1948 roku, zamówienie skierowane do zakładu malarskiego Stanisław Gonek w Żarowie z dnia 3 stycznia 1949 roku, karty podatkowe pracowników żarowskiej "Sielsii" z lat 40-tych, kalendarzowa kartka z 4 marca 1950 roku oraz inne. Zbiór dokumentów przekazał do Żarowskiej Izby Historycznej mieszkaniec Żarowa. Składamy Serdeczne Podziękowania.

Czytaj więcej: Dokumentacja żarowskiej "Silesii" z lat 1904-1950 w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej

Hans E. Piper (1877-1915) - Zapomniany lekarz ze świebodzickiego cmentarza

Drukuj
Utworzono: czwartek, 15, luty 2018

W zacisznym zakątku świebodzickiego cmentarza przy ul. Wałbrzyskiej, tuż obok grobu wybitnego lekarza i profesora Jana Mikulicza-Radeckiego, znajduje się bezimienna mogiła, a nad nią przytwierdzona do cmentarnego muru niewielka tablica nagrobna, na której zachowała się inskrypcja w języku niemieckim o treści: “Stabsarzt, prof. dr. Piper,†20.08. 1915” (tj. “Lekarz sztabowy, prof. dr. Piper, zm. 20.08.1915 r.”). Jest ona poświęcona utalentowanemu badaczowi z zakresu fizjologii, który pomimo młodego wieku, dał się poznać jako wybitny naukowiec na polu medycyny. Niestety jego świetnie zapowiadającą się karierę naukową przerwała nagła śmierć, którą poniósł w trakcie walk na froncie wschodnim podczas I wojny światowej. Hans Edmund Piper przyszedł na świat 8 stycznia 1877 r. w miejscowości Altona (obecnie jedna z dzielnic Hamburga w północnych Niemczech), w bardzo inteligentnej rodzinie. Jego ojciec, Paul Hermann Eduard Piper (1844-1924), był z wykształcenia doktorem filozofii i archiwistą, autorem oraz wydawcą źródeł z zakresu literatury staorogermańskiej. Matka natomiast, Clara Emilia z domu Hengstenberg (1846-1911), była córką duchownego protestanckiego.

Czytaj więcej: Hans E. Piper (1877-1915) - Zapomniany lekarz ze świebodzickiego cmentarza

VIII Żarowska Prelekcja Historyczna - 27.02.2018 r.

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 19, luty 2018

Góra Pyszczyńska (niem. Pitschenberg), zwana również w okresie powojennym Buczyńską Górą, to najwyższe w gminie Żarów wzniesienie o wysokości 275,6 m n.p.m., które położone jest w północno-zachodniej części gminy Żarów, pomiędzy miejscowościami Pyszczyn (Pitschen), Marcinowiczki (Klein Merzdorf), Imbramowice (Ingramsdorf) i Buków (Bockau). Jest częścią tzw. Wzgórz Imbramowickich. Geologicznie obszar ten stanowi część tzw. kaledonidów kaczawskich, zbudowanych z łupków łyszczykowych, gnejsów, zieleńców, amfibolitów i fyllitów. Góra Pyszczyńska to wielka ostoja przyrody. Obszar porośnięty lasem zawsze obfitował w zwierzynę, a właściciele majętności pyszczyńskich regularnie organizowali polowania jeszcze w początkach XX wieku. Również i dzisiaj żyje tutaj wiele gatunków zwierząt tj. jeleń, sarna, dzik, lis, borsuk, zając, kuna leśna oraz liczne ptactwo (niektóre przelotem) – bażanty, kuropatwy, szczygły, śpiewaki, grubodzioby, pokrzywnice, jery, zięby, kowaliki, sikory, pierwiosnek, piecuszki i wiele innych. Drzewostan porastający Górę Pyszczyńską reprezentują gatunki liściaste takie jak dąb, buk, jawor i brzozy, z krzewów bez koralowy, tarnina i głóg. Drzewa iglaste to sosna i świerk pospolity. Runo leśne stanowią liczne jeżyny oraz poziomki. Wzniesienie było w centrum zainteresowania ludności już w okresie neolitu oraz w epoce brąz i później. Okolicę tą penetrowali z pewnością Silingowie oraz inne plemiona germańskie w tzw. okresie wpływów rzymskich. O tajemnicach Góry Pyszczyńskiej oraz sąsiedniej Góry Krukowskiej, opowie podczas VIII Żarowskiej Prelekcji Historycznej, archeolog Bogdan Mucha – specjalista d/s zbiorów muzealnych i opiekun Żarowskiej Izby Historycznej.

Czytaj więcej: VIII Żarowska Prelekcja Historyczna - 27.02.2018 r.

Medale z okazji 210. rocznicy budowy żelaznego mostu w Łażanach 1796-2006 w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej

Drukuj
Utworzono: środa, 14, luty 2018

Na początku lat 90-tych XVIII wieku hrabia Nikolas August von Burghauss, właściciel majętności łażańskich sfinansował regulację rzeki Strzegomki w pobliżu miejscowości. Powstało wówczas nowe koryto rzeki o szerokości 9 metrów. Konieczne stało się więc połączenie rozdzielonych gruntów łażańskich. W 1794 roku Burghauss złożył w hucie Małapanew (miejscowość Ozimek, 20 km od Opola) zamówienie na budowę mostu żelaznego. Rzecz działa się 15 lat po ukończeniu pierwszego na świecie żelaznego mostu na rzece Severn w Coalbrookdale (w Walii). W realizacji ambitnego przedsięwzięcia Burghaussowi pomógł jego bliski przyjaciel hrabia Redan, który z jednej ze swoich podróży przywiózł grupę angielskich techników z Johnem Baildonem na czele. Z uwagi na to, iż Anglicy nie mieli wówczas równych sobie w budowie mostów, opracowanie projektu i technologii odlania mostu łażańskiego powierzone zostało właśnie Baildonowi. Konstrukcja mostu była gotowa pod koniec 1795 roku. Przetransportowano ją najpierw Odrą do Wrocławia, a następnie wozami do Łażan. Cała konstrukcja została zmontowana przez 60 robotników w ciągu 15 tygodni i 30 lipca 1796 roku nastąpiło uroczyste otwarcie mostu. Żelazna konstrukcja miała 12,55 m rozpiętości, 2,80 m wysokości, 5,70 m szerokości oraz ok. 6 ton nośności. Koszt budowy wyniósł 13 000 talarów. Z obu stron mostu umieszczone zostały masywne, pozłacane tablice informujące, że most został zbudowany przez N.A. von Burghaussa. Na okoliczność budowy mostu hrabia von Burghauss zlecił znanemu wrocławskiemu medalierowi Antonowi Königowi oraz pochodzącemu z Lubina miedziorytnikowi Friedrichowi Endlerowi, wybicie 300 srebrnych oraz miedzianych pamiątkowych medali, które zostały rozdane w dniu otwarcia mostu. W 210. rocznicę budowy pierwszego na Śląsku żelaznego mostu w Łażanach (1796-2006), gmina Żarów oraz Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Żarowskiej ufundowało pamiątkowe medale, których awers zgodny był z XVIII-wiecznym pierwowzorem.

Czytaj więcej: Medale z okazji 210. rocznicy budowy żelaznego mostu w Łażanach 1796-2006 w zbiorach Żarowskiej...

Więcej artykułów…

  1. Wieszak "Fritz Nieder, Saarau i. Schl. Herren & Knabenbekleidung" w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej
  2. Proporczyki Klubu Honorowych Dawców Krwi im. Ludwika Hirszfelda w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej
  3. Folder reklamowy "DZCH" z 1967 roku oraz Charakterystyka Miasta i Gminy Żarów z 1978 roku
  4. Wieszak odzieżowy Messow & Waldschmidt Breslau w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej

© 2022 Żarowska Izba Historyczna

Wednesday the 14th. By BlueHost Review and Affiliate Marketing.