Strona wykorzystuje pliki cookies, jeśli wyrażasz zgodę na używanie cookies, zostaną one zapisane w pamięci twojej przeglądarki. W przypadku nie wyrażenia zgody nie jesteśmy w stanie zagwarantować pełnej funkcjonalności strony!

Wystawa "Pamiątki Koła PTTK Żarodreptaki"

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 09, marzec 2020

W 1956 roku przy Zjednoczonych Zakładach Chemicznych "Silesia", powstało Koło PTTK "Łaziki". W 1 połowie lat 80-tych, koło skupiało 66 osób. Z licznych wycieczek odbytych przez żarowskie "Łaziki" wymienić można m.in. XXIII Rajd "Szlakiem Zamków Piastowskich", XVII Rajd Górski z zakończeniem na Zamku Stary Książ, II Zlot Gorce – Lubominek – Trójgarb, XIX i XX Rajd Górski, XXVI Rajd "Szlakiem Zamków Piastowskich", a także w licznych wyprawach do Karpacza, Szklarskiej Poręby, Świeradowa Zdrój, Sosnówki, Pogorzelicy, Głębinowa, a także w Bieszczady i Tatry. 18 stycznia 1966 roku kilkunastoosobowa grupa pracowników ŻZMO w Żarowie założyła Koło PTTK i zgłosiła działalność do Oddziału w Świdnicy. W początkowym okresie istnienia Koło oparło swoją działalność na pracy 3 sekcji: turystyki pieszej, z której wyłoniła się później sekcja turystyki górskiej, sekcja kajakowa i sekcja żeglarska. W 1979 roku powstał zalążek przyszłej sekcji kolarskiej. W dniu 11 kwietnia 2019 roku, byli członkowie przyzakładowych "Łazików" i "Żarodreptaków", reaktywowali działalność, zrzeszając się w nowym Miejskim Kole PTTK "Żarodreptaki" 2019.

Czytaj więcej: Wystawa "Pamiątki Koła PTTK Żarodreptaki"

Wystawa "Rzeźby w drewnie Czesława Rzeczyckiego"

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 09, marzec 2020

Czesław Rzeczycki urodził się w Dokrzycach na terenie obecnej Białorusi. Rodzina przyjechała na Dolny Śląsk w 1957 lub w 1958 roku dzięki porozumieniu repatrianckiemu. Początkowo osiedlili się w Świdnicy, gdzie mieszkała rodzina ojca, następnie przenieśli się do Bowin, od ponad 50 lat mieszka w Żarowie. Ojciec pana Czesława malował akwarele, brat zajmował się rzeźbą przestrzenną z chleba. Pan Czesław od wczesnego dzieciństwa malował. Zajmuje się rzeźbą, płaskorzeźbą i pisze wiersze. Kilkukrotnie jego prace, pokazywane były w Żarowie, m.in. podczas wystawy miast partnerskich gminy Żarów, która odbyła się w 2014 roku w Żarowskiej Izbie Historycznej. Na przełomie 2019 i 2020 roku rzeźby Czesława Rzeczyckiego, można było podziwiać na wystawie "Otwarty teren sztuki", którą we wrocławskim Muzeum Etnograficznym przygotowała Fundacja Ważka.

Czytaj więcej: Wystawa "Rzeźby w drewnie Czesława Rzeczyckiego"

Wieszak odzieżowy "J.Karpe, Herren u. Knaben Garderoben Breslau, 55 Albrechtstrasse 55"

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 09, marzec 2020

Przedmiot powszechnego użytku o kształcie odwzorowującym ludzkie ramiona. Zaprojektowany by ułatwić wieszanie kurtek, marynarek, swetrów, koszulek, bluz, spodni w sposób, który zapobiega ich gnieceniu się. Mowa oczywiście o wieszaku do ubrań, który dzisiaj jest w każdym domu i szafie. Większość dzisiejszych wieszaków, wykonywana jest wg wzoru wieszaka drucianego, którego wynalazcą w 1869 roku był niejaki Albert J. Parkhouse z firmy Timberlake Wire and Novelty Company z Jackson w USA. Niektórzy historycy uważają, że prekursorem drewnianego wieszaka na ubrania był prezydent USA Thomas Jefferson. Pierwszymi producentami wieszaków w Niemczech byli Sinram i Wendt, których firma działała od 1898 roku najpierw w Hanowerze, a później w Hameln. Z czasem wieszaki drewniane stały się swoistą reklamą firm i sklepów branży odzieżowej. Na niemal każdym widniały ich nazwy oraz adresy.

Czytaj więcej: Wieszak odzieżowy "J.Karpe, Herren u. Knaben Garderoben Breslau, 55 Albrechtstrasse 55"

Rajd pieszy "Szlakiem Karla von Grolmana" 21.03.2020 r.

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 09, marzec 2020

Karl Wilhelm Georg von Grolman – pruski generał piechoty oraz szef sztabu generalnego urodził się 30 lipca 1777 roku w Berlinie. Służbę w wojsku rozpoczął w 1791 roku. W 1806 roku służł jako adiutant u marszałków Möllendorffa oraz L’Estocqa. W latach 1815-1819 był szefem Sztabu generalnego. Wykonał wstępny projekt Twierdzy Poznań. W 1823 roku dodał do niego lewobrzeżny pas umocnień otaczających miasto. W 1835 roku dowodził V Korpusem Armii, którego jednostki brały udział w manewrach nieopodal wsi Imbramowice i Pożarzysko (6-8 września). Zmarł 15 września 1843 roku w Poznaniu.

Czytaj więcej: Rajd pieszy "Szlakiem Karla von Grolmana" 21.03.2020 r.

Ilik, Gniewomir, Imbram - rycerze z Pożarzyska

Drukuj
Utworzono: wtorek, 03, marzec 2020

W 1138 roku na mocy testamentu Bolesława Krzywoustego, który dał początek rozbiciu dzielnicowemu Polski, Śląsk przypadł najstarszemu synowi Krzywoustego, księciu Władysławowi II Wygnańcowi (księstwo śląskie). Jego rządy zakończyła w 1146 roku ucieczka po przegranych walkach z młodszymi braćmi do Świętego Cesarstwa Rzymskiego, gdzie prosił swojego szwagra Konrada III o pomoc w odzyskaniu władzy. Tymczasem zwycięscy juniorzy podzieli kraj na nowo, Śląsk zajął Bolesław IV Kędzierzawy. Po zbrojnych interwencjach Konrada w 1146 roku i jego następcy, cesarza Fryderyka I Barbarossy w 1157 roku, Kędzierzawy obiecał wprawdzie zwrot Śląska, zwlekał z tym jednak do 1163 roku, dopiero wtedy powrócili spadkobiercy wygnańca, Bolesław, Mieszko i Konrad. Władzę nad Śląskiem przejął najstarszy z nich Bolesław I Wysoki, Kędzierzawy zachował jednak swe wpływy w głównych miastach. W 1172 roku juniorzy (Mieszko i Konrad) i syn Wysokiego, Jarosław upomnieli się o swoją część dziedzictwa, wywołując wojnę domową, w wyniku której Mieszko otrzymał wschodni kraniec (z Raciborzem i Cieszynem), a Jarosław część środkową (z Opolem). Zapewne w 1178 roku Konrad Laskonogi z dynastii Piastów otrzymał od Kazimierza Sprawiedliwego marchię głogowską. Było to księstwo niesamodzielne. Po śmierci Konrada Laskonogiego rządzone przez niego tereny wróciły pod władzę Bolesława Wysokiego.

Czytaj więcej: Ilik, Gniewomir, Imbram - rycerze z Pożarzyska

Więcej artykułów…

  1. Młyn w Siedlimowicach na fotografii z 1909 roku
  2. Wystawa "Żołnierze Wyklęci 1944-1963" - Park Miejski w Żarowie 1.03.2020
  3. Cegła "CHAMOTTE NIKLASDORF"
  4. Książeczka stanu cywilnego wydana w 1952 roku przez USC w Żarowie

© 2022 Żarowska Izba Historyczna

Monday the 15th. By BlueHost Review and Affiliate Marketing.