Strona wykorzystuje pliki cookies, jeśli wyrażasz zgodę na używanie cookies, zostaną one zapisane w pamięci twojej przeglądarki. W przypadku nie wyrażenia zgody nie jesteśmy w stanie zagwarantować pełnej funkcjonalności strony!

Uczestnicy bitwy pod Lenino z okolic Żarowa

Drukuj
Utworzono: piątek, 19, czerwiec 2020

W dniach 12-13 października 1943 roku nieopodal wsi Lenino na Białorusi starły się ze sobą 1 Dywizja Piechoty im. Tadeusza Kościuszki (w składzie 33 Armii Radzieckiej) i niemiecka 337 Dywizja Piechoty wraz z XXXIX Korpusem Pancernym. W walce poległo 510 żołnierzy polskich, 1776 zostało rannych, a 776 dostało się do niewoli niemieckiej lub zostało uznanych za zaginionych bez wieści. Stanowiło to ok. 25% całego stanu osobowego dywizji. Bilans ogłoszony w dwa dni po bitwie mówił: "1 pułk piechoty stracił 1600 ludzi zabitych, rannych i zaginionych bez wieści. Z pierwszego batalionu pozostali nieliczni. 2 pułk stracił 900, 3 pułk 500". W 1968 roku na polu bitwy wzniesiono pomnik-mauzoleum. Wśród uczestników bitwy pod Lenino byli późniejsi osadnicy i mieszkańcy gminy Żarów: Franciszek Kryjak (Wierzbna), Gustaw Malinowski (Wierzbna), Wojciech Paluch (Mrowiny), Mieczysław Skoczyński (Pożarzysko), Kazimierz Skowroński (Imbramowice), Stefan Szydło (Bożanów), Stanisław Walus (Żarów).

Czytaj więcej: Uczestnicy bitwy pod Lenino z okolic Żarowa

Wspomnienia mieszkańców Imbramowic z lat 1945-1946

Drukuj
Utworzono: wtorek, 16, czerwiec 2020

Pierwsza grupa osadników dotarła do Imbramowic 27.VI.1945 r. Jeden z osadników, który w tym dniu przybył tu, pan Feliks Surzyn (pierwszy sołtys Imbramowic), tak wspomina ten czas: "Ja przyjechałem z Łososiny, koło Makowa Podhalańskiego. Przyjechałem tu z bratem, byliśmy kawalerami. W domu było nas dużo, a ziemi mało. Ciężko się żyło. Na Zachodzie obiecywali ziemi ile się zechce. Pod koniec czerwca 1945 r. przyjechaliśmy do Świdnicy. Zameldowaliśmy się w komendzie miasta żeby wszystko było legalnie. Czekaliśmy na przepustkę na dalszą podróż. Było tam kilka osób z naszych stron i inna grupa Polaków. Później przyszedł do nas jakiś komendant i ruski oficer. Zwrócili się do nas nie z rozkazem, ale wprost z prośbą, abyśmy my, Polacy przeważnie chłopi obejmowali rządy na wsiach, robili porządki, zebrali z pola co się da, bo będzie to już wszystko nasze. A po drugie trzeba chleba".

Czytaj więcej: Wspomnienia mieszkańców Imbramowic z lat 1945-1946

Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników w okolicy Żarowa na przełomie lat 20 i 30. XX w.

Drukuj
Utworzono: wtorek, 02, czerwiec 2020

Początki Narodowego Socjalizmu w Niemczech sięgają 5 stycznia 1919 roku, kiedy ślusarz Anton Drexler i dziennikarz Karl Harrer, założyli lokalną bawarską partię DAP (Niemiecka Partia Robotnicza), propagującą ideologię nacjonalistyczną. W kwietniu 1920 roku DAP została przekształcona w NSDAP (Niemiecka Narodowosocjalistyczna Partia Robotnicza), a 29 lipca 1921 roku jej przewodniczącym został Adolf Hitler. W dwa lata później partia ta została zdelegalizowana po nieudanej próbie przejęcia władzy w Bawarii (tzw. pucz monachijski 8-9 listopad 1923 r.). Po wyjściu Hitlera z więzienia w Landsbergu rozpoczął się nowy etap w dziejach odbudowanej partii w Niemczech oraz na Śląsku.

Czytaj więcej: Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników w okolicy Żarowa na przełomie lat 20 i 30. XX w.

Jerzy Błażej z Łażan- uczestnik walk z oddziałami UPA w Bieszczadach

Drukuj
Utworzono: czwartek, 04, czerwiec 2020

„Bieszczady – najdalej na południowy-wschód wysunięty zakątek Rzeczypospolitej. Wojna trwała tu o trzy lata dłużej niż w całej Europie. Przez te trzy lata bandy nacjonalistów spod znaku UPA paliły wsie i miasteczka, wycinając w pień okoliczną ludność. Walka z nimi była długa i krwawa. Kiedy wreszcie umilkły strzały Ziemia Bieszczadzka przypominała pustynię. I trzeba było jeszcze wielu dalszych lat aby sprawiedliwość i prawo mogły na stałe powrócić w te strony”. Słowa pochodzące ze znanego filmu pt. „Wilcze Echa”, krótko i zwięźle opisują to co działo się w polskich Bieszczadach w latach 1944-1947. Uczestnikiem walk z oddziałami Ukraińskiej Pawstańczej Armii był w tamtym czasie podporucznik Jerzy Błażej – były mieszkaniec Łażan w gminie Żarów. Jerzy Błażej urodził się 27 maja 1924 roku w miejscowości Skole (powiat Stryj w dawnym województwie stanisławowskim). Do służby w Ludowym Wojsku Polskim, został powołany z dniem 24 września 1944 roku. Otrzymał przydział do 3. zapasowego pułku piechoty w Lublinie. Od 25 października 1944 do 18 grudnia 1944 roku był słuchaczem szkoły oficerskiej w Lublinie. Już jako podporucznik piechoty, trafił do 18. pułku piechoty w 6. Pomorskiej Dywizji Piechoty. Wraz z jednostką tą brał udział w walkach o Warszawę, Czaplinek, Frydląd Pomorski, Drawsko Pomorskie, Jastrów, Kołobrzeg, Nadarzyce, Złocieniec, Złotów oraz w zdobyciu Berlina. Za wykazane męstwo podczas walk odznaczony został medalem „Za Warszawę”, brązowym medalem „Zasłużonym na Polu Chwały”, medalem „Za Odrę, Nysę i Bałtyk”, medalem „Za udział w walkach o Berlin”, a także medalem "Zwycięstwa i Wolności".

Czytaj więcej: Jerzy Błażej z Łażan- uczestnik walk z oddziałami UPA w Bieszczadach

Kronika Żarowskiego Ośrodka Kultury, cz. 2 - lata 1993-1996

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 01, czerwiec 2020

W lutym 1992 r. przy Żarowskim Ośrodku Kultury powstał teatrzyk Małego Aktora „Żarki”, z użyczonych pomieszczeń korzystał teatr „Tolerancja”. W lutym 1993 r. w sali widowiskowej ŻOK wystąpił zespół Teatru Dramatycznego z Wałbrzycha. ŻOK uczestniczył też w promocji gminy na zewnątrz. W 1991, 1992 i 1993 r. przygotował prezentację gminy na targach POLAGRA i Międzynarodowych Targach Turystycznych w Poznaniu i Berlina. Prezentacja w Berlinie w 1993 r. zaowocowała uzyskaniem od austriackiej fundacji „Kulturkontakt” dofinansowania w wysokości 3000 USD na renowację żarowskiej alei dębów. Zrodził się też pomysł powołania Żarowskie Kroniki Video oraz zespołu, który miał prowadzić inwentaryzację obiektów zabytków nie tylko w gminie, ale całym województwie. Znikoma aktywność ŻOK, złe wykorzystanie dotacji z budżetu gminnego, zbyt niskie dochody z działalności własnej, przeciągający się remont sali kawiarnianej w budynku ośrodka oraz chaos organizacyjny doprowadziły do odwołania 30 IX 1993 r. B.Głąba ze stanowiska dyrektora. Funkcję p.o. dyrektora powierzono pracownikowi ŻOK Z.Kaczorowskiemu, który w pierwszej kolejności reaktywował działalność niektórych kół oraz zorganizował kilka imprez kulturalnych i rekreacyjnych, a następnie opracował plan ożywienia działalności ŻOK. Cykliczne imprezy, które organizował ŻOK to: od 1987 r. zawody modeli balonowych, w czerwcu 1992 r. i lipcu 1995 r. 24-godzinne maratony tańca, od lata 1992 r. „Noc Świętojańska”, od 1993 r. przeglądy teatrzyków szkolnych i wybory „Małej Miss Żarowa”, od czerwca 1995 r. Festiwal Piosenki Dziecięcej, od 1999 r. turniej małego aktora i festiwal pieśni patriotycznej. Przy ośrodku działają kluby dziecięce „Myszka Miki” i „Mała akademia plastyczna”, a od 1992 r. klub młodzieżowy ANTYNUDA. Ten ostatni zorganizował kilkanaście imprez w ŻOK – np. w 1995 r. w marcu „Festiwal Piosenki Różnej”, w kwietniu spotkanie „Sprawni inaczej”. ANTYNUDA nagrodzona została za swoją działalność przez Polską Fundację Dzieci i Młodzieży.

Czytaj więcej: Kronika Żarowskiego Ośrodka Kultury, cz. 2 - lata 1993-1996

Więcej artykułów…

  1. Kronika Żarowskiego Ośrodka Kultury, cz. 1 - lata 1988-1993
  2. Mongołowie pod Pożarzyskiem ?
  3. Najemnicy spod Żarowa w służbie Zakonu Krzyżackiego
  4. Wieszak odzieżowy "L. Prager , Herren – u. Knabenmoden Breslau 1 . Albrechtsstr. 51"

© 2022 Żarowska Izba Historyczna

Thursday the 15th. By BlueHost Review and Affiliate Marketing.