Strona wykorzystuje pliki cookies, jeśli wyrażasz zgodę na używanie cookies, zostaną one zapisane w pamięci twojej przeglądarki. W przypadku nie wyrażenia zgody nie jesteśmy w stanie zagwarantować pełnej funkcjonalności strony!

"Krasnaja Zwiezda" o produkcji kauczuku syntetycznego w Żarowie

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 08, luty 2021

Zgodnie z decyzją Biura Politycznego Komitetu Centralnego Rosyjskiej Partii Komunistycznej (bolszewików) z dnia 29 listopada 1924 roku, do życia powołano gazetę codzienną "Krasnaja Zwiezda" (ros. Красная звезда, Czerwona Gwiazda) jako centralny organ prasowy Ludowego Komisariatu Obrony do Spraw Wojskowych (później Ministerstwa Obrony ZSRR). Pierwszy numer dziennika ukazał się 1 stycznia 1924 roku. W czasach II wojny światowej "Krasnaja Zwiezda" znalazła się w czołówce sowieckiej prasy, która ukazywała się w milionowych nakładach. Redakcja zatrudniała tak wybitnych pisarzy i publicystów jak Michaił Szołochow (deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 1937 r. i członek Akademii Nauk ZSRR od 1939r. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1965), Aleksiej Tołstoj (pisarz, dramaturg i publicysta, przedstawiciel nurtu realistycznego, pisał również utwory w konwencji socrealizmu), Wsiewołod Wiszniewski (laureat nagrody Stalina w dziedzinie literatury za 1941 r.), Konstantin Simonow (pisarz, poeta i dramaturg, korespondent frontowy podczas II wojny światowej) oraz Andriej Płatnow (autor opowiadań liryczno-satyrycznych oraz scenariuszy filmowych). Gazeta został uhonorowana licznymi odznaczeniami, m.in. Orderem Czerwonej Gwiazdy (1933), Orderem Czerwonego Sztandaru (1945), Orderem Lenina (1965), Orderem Rewolucji Październikowej (1974). W latach II wojny światowej nie była to oczywiście normalna gazeta informacyjna, bo jej nadrzędnym celem była propaganda i wychwalanie „osiągnięć” władz sowieckich, polityki Związku Sowieckiego oraz rzecz jasna sukcesów Armii Czerwonej. Ważne miejsce zajmowały peany pochwalne na cześć Stalina i Lenina oraz innych przywódców sowieckich. 

Czytaj więcej: "Krasnaja Zwiezda" o produkcji kauczuku syntetycznego w Żarowie

Pierwszy samochód w służbie OSP Żarów

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 01, luty 2021

Jak donoszą źródła: "Założycielami OSP w Żarowie byli druhowie: Balcerzak Henryk, Flak Leon, Ton Władysław, Radwan Franciszek. Majątek OSP stanowił stary samochód poniemiecki i motopompa marki "Firszt". Samochód jak i motopompa została wyremontowana przez druha Radwana Franciszka, która służyła do roku 1957 w miarę możliwości w następnych latach sprzęt gotowości bojowej przydzielany był przez Powiatową Komendę Straży Pożarnej w Świdnicy". Dzięki zachowanej fotografii z 1949 roku wiemy, że wspomnianym poniemieckim samochodem, był w pierwszych latach istnienia OSP Żarów, pojazd marki Brennabor LKW (Lieferwagen) ATZ (2,0 t) z silnikiem o mocy 55 KM oraz jednoosiową przyczepą TSA. Pojazd został wyprodukowany przez firmę Brannabor-Werke AG w latach 1930-1933. Producent zabudowy strażackiej tego pojazdu jest nieznany (być może Feuerwehrgerätefabrik F. Gugg ?). W chwili przyjęcia do służby w OSP Żarów, nowego samochodu pożarniczego – rodzimej produkcji Stara 20 GM8, wysłużony Brennabor był pojazdem liczącym sobie ok. 27 lat. Do ciekawostek należy fakt, że w latach 1929-1956 inny strażacki Brennabor znajdował się na wyposażeniu Freiwillige Feuerwehr Simbach an Inn w niemieckiej Bawarii. Pojazd ten został uroczyście przekazany do użytku 29 grudnia 1929 roku. Wyprodukowany przez Brannabor-Werke AG (zabudowa Feuerwehrgerätefabrik F. Gugg) dla 12 osobowej załogi, wyposażony był w pompę podjącą wodę przy ciśnieniu 10 barów z 1200 litrowego zbiornika. Dodatkowe 600 litrów wody zawierał zbiornik na przyczepie. Po usterce technicznej pojazd został skasowany w 1957 roku. W muzealnej gablocie straży w Simbach zachowana została kierownica oraz firmowy znaczek z maski strażackiego Brennabora. Przed wojną pojazdy tej marki, służyły także w wielu innych jednostkach strażackich, m.in. Neundorf od 1931 roku (Saksonia), Menden (Nadrenia Północna-Westfalia) od 1936 roku. Z kolei 18 sierpnia 1945 roku w Legnicy, strażacy włączyli do jednostki wyremontowane przez siebie dwa pierwsze samochody: Brennabor i trójkołowy Tempo. Jednak już w październiku brak opon spowodował, że Brennabor przez kilka tygodni pozostawał bezużyteczny. 10 października wszedł do wyposażenia jednostki kolejny wyremontowany samochód, Opel - Adam. W marcu 1946 roku Brennabor został zastąpiony przez autodrabinę Daimler.

Czytaj więcej: Pierwszy samochód w służbie OSP Żarów

Porcelanowy "gigant" z pałacu w Łażanach

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 25, styczeń 2021

Kolejny porcelanowy eksponat w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej. Tym razem jest to masywny (53 x 33 cm) i ciężki (1,1 kg) półmisek, który pochodzi z dawnej kuchni pałacowej w Łażanach (niem. Schloss Laasan). Wyrób oznaczony jest na spodzie cyframi 2849 14 oraz numerem formy 53 (brak sygnatury wytworni). Półmisek przekazał do zbiorów Żarowskiej Izby Historycznej pan Zdzisław. Wedle jego relacji porcelanowy wyrób pochodzi z pałacu w Łażanach ".... talerz przyniosła do domu moja mama. Przyjechała tu w sierpniu 1945 roku. Wtedy pałac nie był zniszczony, ale powoli wynoszono jego zawartość, meble, obrazy, wszystko co komu się przydało. Takie były wtedy czasy". Składamy panu serdeczne podziękowania za przekazanie nowego eksponatu do naszych zbiorów.

Czytaj więcej: Porcelanowy "gigant" z pałacu w Łażanach

Powietrzne walki nad Świdnicą w 1945 roku

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 01, luty 2021

Pod koniec II wojny światowej na lotnisku polowym w Świdnicy (dokładnie między Świdnicą a Pszennem), stacjonowała słynna myśliwska jednostka Luftwaffe, znana pod nazwą Jagdgeschwader 52 (JG 52). Formacja ta brała udział w Kampanii Zachodniej 1940 oraz w Bitwie o Anglię, ale jej osiągnięcia nie były wówczas imponujące. Piloci spod znaku skrzydlatego miecza (symbol jednostki), odnieśli 177 powietrznych zwycięstw, tracąc przy tym 53 zabitych i wziętych do niewoli po przymusowym lądowaniu. Dopiero na początku operacji Barbarossa, gdy JG 52 została przeniesiona na wschód, rozpoczęły się prawdziwe sukcesy i sława jej pilotów. Ofensywa przeciwko ogromnej liczbie źle wyposażonych i źle wyszkolonych pilotów radzieckich, dawała bowiem możliwość na budowanie doskonałych wyników, które rosły w bardzo szybkim tempie. Po trzech latach zmagań powietrznych na froncie wschodnim, 2 września 1944 roku porucznik Adolf Borchers zestrzelił samolot nr 10000. Wycofana z Ukrainy JG52, wzięła potem udział w zwalczaniu amerykańskich samolotów, bombardujących rafinerie w rumuńskim Ploeszti, dopisując tym samym do swego dorobku ok. 15 zestrzelonych maszyn USAF. W czerwcu 1944 roku trzy pododdziały z JG 52 zostały przeniesione na front zachodni do Francji. Do wiosny 1945 roku samoloty Jagdgeschwader 52 stacjonowały w różnych miejscach (rozbieżności w źródłach). W dniu 31 marca 1945 roku Luftwaffe przy pomocy 6 zestawów (zestaw dwóch samolotów połączonych jeden nad drugim, z których pierwszy – myśliwiec pełnił rolę nosiciela i kabiny pilota, a drugi – bombowiec pełnił rolę bezzałogowej zdalnie sterowanej bomby latającej) przeprowadziła atak lotniczy na strategiczny most kolejowy w Ścinawie nad Odrą (Steinau an der Oder ). Atak osłaniany był przez startujące ze Świdnicy 24 samoloty myśliwskie Messerschmitt Bf-109, które należały do JG 52. W dniach od 7 do 17 kwietnia 1945 roku trzeci dywizjon pułku (III./JG52) z lotniska w Świdnicy, zrzucał pojemniki z zaopatrzeniem nad Festung Breslau. W walkach strącono 5 radzieckich samolotów typu Bell P-39 "Airacobra" (prod. USA, dostarczane w ramach "Leand-Lease") i jeden Jakowlew Jak-9.

Czytaj więcej: Powietrzne walki nad Świdnicą w 1945 roku

W sakiewce dawnych mieszkańców gminy Żarów, cz.17: Monety cesarza Wilhelma I Hohenzollerna

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 25, styczeń 2021

Po śmierci króla Fryderyka Wilhelma IV Hohenzollerna, na tronie Królestwa Pruskiego zasiadł jego syn Wilhelm I. Uroczysta koronacja króla (ostatnia w historii Prus, następcy na tronie nie koronowali się) nastąpiła 18 października 1861 roku i od razu Wilhelm przystąpił do pracy w służbie kraju. W polityce wewnętrznej początkowo sceptycznie odnosił się do bismarckowskich planów zjednoczenia Niemiec przez walkę z Austrią, jednocześnie opowiadał się za rywalizacją z Habsburgami. 8 lutego 1863 roku zawarł z Rosją tzw. konwencję Alvenslebena, zakładającą współdziałanie w tłumieniu powstania styczniowego. 3 lipca 1866 roku osobiście dowodził armią pruską, która zwyciężyła Austriaków w bitwie pod Sadową. Król niechętnie odnosił się do dyplomatycznej gry „żelaznego kanclerza” podczas rozmów pokojowych z Austrią. Wraz z elitami wojskowymi domagał się aneksji Saksonii oraz odebrania Habsburgom Austrii właściwej i Czech, co wykluczyłoby tę dynastię z Rzeszy i pozwoliłoby zjednoczyć wszystkie ziemie niemieckie. Bismarck nie chciał jednak osłabiać Habsburgów, wolał uczynić z ich osłabionego państwa wygodnego sojusznika Prus. Zdanie kanclerza podzielał następca tronu kronprinz Fryderyk i Wilhelm dał się w końcu przekonać. Na mocy konstytucji Związku Północnoniemieckiego Wilhelm został jego prezydentem. W polityce wewnętrznej coraz bardziej powracał do ideałów umiarkowanie liberalnych. W 1870 roku dowodził armią pruską w wojnie z Francją. Po zjednoczeniu Niemiec (Cesarstwo Niemiec proklamowane 18 stycznia 1871 roku), które było w dużej mierze jego udziałem, poświęcił się pracy organicznej na rzecz nowego państwa, m.in. założył i promował rozbudowę floty cesarskiej, ograniczając swe zainteresowania reformami w Prusach. W 1872 roku zainicjował spotkanie przywódców trzech mocarstw rozbiorowych w Berlinie, podczas którego doszło do zbliżenia politycznego między ich władcami. 22 października 1873 roku dołączył do konwencji wojskowej Austro-Węgier i Rosji, co formalnie zapoczątkowało Sojusz Trzech Cesarzy. Wilhelm I Hohenzollern zmarł 9 marca 1888. Tydzień później został pochowany w Mauzoleum w Charlottenburgu.

Czytaj więcej: W sakiewce dawnych mieszkańców gminy Żarów, cz.17: Monety cesarza Wilhelma I Hohenzollerna

Więcej artykułów…

  1. Udział mieszkańców Siedlimowic w I wojnie światowej
  2. Wyroby porcelany użytkowej w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej - wystawa wirtualna
  3. Rekatolizacja na Ziemi Żarowskiej w latach 1629-1654
  4. Radzieckie wyrzutnie taktycznych pocisków balistycznych 9K52 "Łuna-M" w Wierzbnej

© 2022 Żarowska Izba Historyczna

Tuesday the 16th. By BlueHost Review and Affiliate Marketing.