Strona wykorzystuje pliki cookies, jeśli wyrażasz zgodę na używanie cookies, zostaną one zapisane w pamięci twojej przeglądarki. W przypadku nie wyrażenia zgody nie jesteśmy w stanie zagwarantować pełnej funkcjonalności strony!

Dąb szypułkowy i platan klonolistny – pomnikami przyrody w Gminie Żarów

Drukuj
Utworzono: piątek, 26, listopad 2021

Na sesji Rady Miejskiej, która odbyła się w dniu 25 listopada 2021 roku radni jednogłośnie poparli projekt uchwały w sprawie ustanowienia pomników przyrody. Na listę pomników przyrody wpisanych zostało kolejnych dziewięć drzew, które rosną w obrębie miejscowości Imbramowice, Mrowiny oraz Żarów (5 – dębów szypułkowych, 1 – kłęk amerykański, 1 – platan klonolistny, 1 – klon pospolity, 1 – wiąz pospolity). Ustanowienie nowych pomników przyrody to efekt akcji „Zgłoś drzewo na pomnik przyrody – ratujmy drzewa dla przyszłych pokoleń”, którą zainicjował Urząd Miejski w Żarowie. Dzięki tej inicjatywie, łącznie na terenie administracyjnym gminy Żarów mamy w sumie 45 pomników przyrody. Drzewa, które ustanowione zostały pomnikami przyrody są objęte szczególną ochroną i będą pod nadzorem Urzędu Miejskiego w Żarowie.

Czytaj więcej: Dąb szypułkowy i platan klonolistny – pomnikami przyrody w Gminie Żarów

Uroczystość odsłonięcia pomnika chorążego Bolesława Kosteckiego w Żarowie

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 15, listopad 2021

W ramach tegorocznych obchodów Narodowego Święta Niepodległości, na cmentarzu komunalnym w Żarowie, odbyła się uroczystość odsłonięcia pomnika (nagrobka) chorążego Bolesława Kosteckiego – byłego mieszkańca Żarowa, uczestnika walk o niepodległość Ojczyzny w latach 1918-1921, żołnierza Armii Hallera oraz II Korpusu Polskiego gen. Andersa. Wojskową asystę uroczystości pełniła kompania honorowa Wojska Polskiego wystawiona przez Akademię Wojsk Lądowych im. generała Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu. Zgromadzonych mieszkańców Żarowa przywitał prowadzący spotkanie Jerzy Rudnicki z Oddziałowego Biura Edukacji Narodowej IPN we Wrocławiu, po czym hymn państwowy odegrała Żarowska Orkiestra Dęta.

Czytaj więcej: Uroczystość odsłonięcia pomnika chorążego Bolesława Kosteckiego w Żarowie

Kdo 1171a Saarau - jeńcy wojenni w żarowskiej fabryce cegieł Didierwerke AG

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 25, październik 2021

Władze III Rzeszy Niemieckiej opracowały specjalny program postępowania wobec jeńców wojennych, którego jednym z celów głównych było ich wykorzystanie jako siły roboczej dla gospodarki Niemiec hitlerowskich. Program ten powstał w uzgodnieniu między Naczelnym Dowództwem Sił Zbrojnych ("Oberkommando der Wehrmacht") oraz Generalnym Pełnomocnikiem do Spraw Gospodarki Wojennej ("Generalbevollmächtigte für die Kriegswirtschaft"). Konwencja genewska z dnia 27 lipca 1929 roku w sprawie traktowania jeńców wojennych stanowiła w artykule 2, że "jeńcy wojenni winni być traktowani w sposób humanitarny", oraz że "środki odwetowe względem nich są zabronione". Konwencji tej nie podpisał Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, co stanowiło koronny argument stosowany przez Niemców dla usprawiedliwienia niehumanitarnego traktowania radzieckich jeńców. Ta interpretacja nie znajdowała jednak żadnego uzasadnienia w przepisach prawa konfliktów zbrojnych. Sygnatariusze traktatu nie byli bowiem zwolnieni z obowiązku jego przestrzegania nawet w sytuacji, gdy przeciwnik nie był jego stroną. Ponadto ZSRR i III Rzesza pozostawały sygnatariuszami IV konwencji haskiej z 1907 roku oraz tzw. konwencji czerwonokrzyskiej z 1929 roku, które nakazywały humanitarne traktowanie wziętych do niewoli żołnierzy przeciwnika. W rzeczywistości radzieccy jeńcy wojenni traktowani byli w szczególnie nieludzki i barbarzyński sposób. Nie respektowano wobec nich postanowień konwencji haskiej i genewskiej. Obozy, w których przebywali były faktycznie ośrodkami zagłady. Wyniszczano w nich głodem, zimnem (pozostawiano jeńców nawet w zimie pod gołym niebem), pracą niewolniczą, biciem i znęcaniem się. Wobec jeńców radzieckich nie stosowano podziału na szeregowych i oficerów.

Czytaj więcej: Kdo 1171a Saarau - jeńcy wojenni w żarowskiej fabryce cegieł Didierwerke AG

Zabudowania gospodarczo-mieszkalne dawnego folwarku w Łażanach

Drukuj
Utworzono: środa, 27, październik 2021

Pierwsza wzmianka źródłowa o powstałej pod koniec XII wieku wsi Łażany pochodzi z 1335 roku. Wówczas w tzw. rejestrze świętopietrza archidiecezji gnieźnieńskiej (nazwa opłaty wnoszonej na rzecz papiestwa z racji jego zwierzchnictwa nad danymi ziemiami) wymieniony został kościół w miejscowości "Laszano". Etymologia tej nazwy wywodzi się od słów „las” lub „laz”, czyli „karczowisko” i wyjaśnia okoliczności w jakich założono osadę, przez wykarczowanie lasu porastającego obrzeża doliny rzecznej. Najprawdopodobniej już w XIV wieku we wsi istniał rycerski folwark, który początkowo stanowił własność rycerskiego rodu von Seidlitz. Pierwsza wzmianka o łażańskim folwarku pochodzi jednak z ok. 1550 roku, kiedy jego właścicielem był rycerz Sigmund Buschke von Mühlheim. Majątek przynosił wówczas ok. 30% zysków. Na areale ziemskim wysiewano 14 małdratów zboża oraz hodowano 500 owiec. Zabudowania folwarczne bez większego szwanku wyszły z wojny trzydziestoletniej w 1 połowie XVII wieku. Na początku lat 80. XVIII wieku folwark łażański określano jako okazały. Do jego rozbudowy po pożarze z 1782 roku przyczynił się Nikolas August von Burghauss, który wprowadził nowe techniki rolne, w tym system wielopolowy, częściowy płodozmian, odpowiednie nawadnianie i nawożenie oraz nowe gatunki wysiewanych roślin. W hodowli pojawiła się natomiast szwajcarska i ansbachska rasa bydła, które na zimę przetrzymywano w nowych oborach. Na terenie folwarku funkcjonował olejarnia i browar, które w 1799 roku uległy wielkiemu pożarowi, lecz szybko zostały odbudowane. Zabudowania gospodarcze były niszczone przez kolejne pożary jeszcze dwukrotnie w 1805 i 1824 roku. Po kolejnych odbudowach majątek łażański w latach 40. XIX wieku specjalizował się w hodowli bydła (200 sztuk) i owiec rasy merynos (900 sztuk). Uprawę roślinną obok zboża zdominowały rośliny oleiste i paszowe. Nowe zabudowania tzw. wielkiego folwarku, powstawały stopniowo w ciągu XIX wieku. Na początku kolejnego stulecia w skład jego zabudowy wchodziły: browar, gorzelnia, olejarnia, kuźnia, obory, stajnie, stodoły oraz 14 domów mieszkalnych dla robotników folwarcznych i służby. Liczba mieszkańców folwarku wynosiła odpowiednio w1885 roku: 175 osób, 1905: 169 osób, 1925: 142 osoby.

Czytaj więcej: Zabudowania gospodarczo-mieszkalne dawnego folwarku w Łażanach

O dawnych szkołach w Mikoszowej i Przyłęgowie

Drukuj
Utworzono: czwartek, 21, październik 2021

Wiejskie szkoły na obszarze Śląska, działały już w XIV wieku, jednak wzmianki o nich z okresu poprzedzającego XVI wiek są znikome. Być może już na przełomie XV i XVI wieku, tzw. szkoły parafialne funkcjonowały przy każdym probostwie. Ok. 1500 roku prawdopodobnie istniały już szkoły w Łażanach (Laasan) i Mielęcinie (Pfaffendorf) o czy wspomina niemiecki badacz C.Herold w swoim opracowaniu pt. Schematismus der offentlichen evangelischen und katolischen Volksschule des Reg.-Bez, Breslau 1911. Prężny rozwój oświaty skupionej w osadach wiejskich nastąpił w XVI wieku za sprawą ruchu reformatorskiego jak i kontrreformacji. Zarówno protestanci jak i katolicy zainteresowani byli wówczas zakładaniem szkół przy każdej parafii. Negatywny wpływ zwłaszcza dla rozwijającego się szkolnictwa protestanckiego przyniosły lata wojny trzydziestoletniej 1618-48 i akcja kontrreformatorska, która wykorzeniła oświatę wraz z parafiami ewangelickimi. Jej powolna odbudowa w oparciu o sieć parafii katolickich nastąpiła w 2 połowie XVII wieku. W początkach XVIII wieku oprócz szkół łażańkiej i mielęcińskiej, działały szkoły w Bukowie (Bockau), Imbramowicach (Ingramsdorf; powstała przed 1677 r. ?), Krukowie (Raaben; powstała w 1670 r. ?) oraz w Wierzbnej (Würben; przed 1700 r.). Lata 40-te XVIII wieku to czas, kiedy Śląsk przechodzi pod panowanie Królestwa Pruskiego. W praktyce dla szkolnictwa oznaczało to odtworzenie na nowo sieci szkół protestanckich, których w ciągu zaledwie 5 lat powstało kilkaset. W tym czasie powstają szkoły w Gołaszycach (Gohlitsch), Imbramowicach (Ingramsdorf), Łażanach (Laasan) oraz w 3 ćwierci XVIII wieku w Przyłęgowie (Preilsdorf).

Czytaj więcej: O dawnych szkołach w Mikoszowej i Przyłęgowie

Więcej artykułów…

  1. Budynki żarowskiej Chamottenfabrik C.Kulmiz w ujęciu architektoniczno-konserwatorskim
  2. Abr Kdo 42 Königszelt - miejsce kaźni jeńców wojennych w Jaworzynie Śląskiej
  3. Spotkanie z Hannibalem Smoke w Żarowskiej Izbie Historycznej
  4. "Od Wierzbnów po Zedlitzów", czyli sobotnie spotkanie z historią w Wierzbnej i Wiśniowej

© 2022 Żarowska Izba Historyczna

Tuesday the 13th. By BlueHost Review and Affiliate Marketing.