Zabudowania gospodarczo-mieszkalne dawnego folwarku w Siedlimowicach

Folwark w miejscowości Schonefelt (ówczesne Siedlimowice) wzmiankowany jest po raz pierwszy w 1386 roku. Wówczas był własnością należącą do możnego rodu śląskiego von Seidlitz, który gospodarował tutaj do ok. 1517 roku. Kolejnymi właścicielami dominium były następujące rody i osoby: ok.1517-1522 – von Pogorella, 1522-przed 1568 – von Burghauss / von Reibnitz / von Seidlitz / von Bock, przed 1568-ok.1632 – von Schindel, po 1632-ok.1648 – von Tschirnhaus, po 1648-1685 – von Marschalkin, 1685-kon. XVII w. – von Tschirnhaus, kon. XVII w.-1703 – Asindlerin, 1703-1730 – von Bombsdorf, 1730-1765 – von Seherr-Thoss, 1765-1798 – von Gellhorn, 1798-1823 – Joachim Georg Bieder, 1823-1840 – Otton von Lieres, 1840-1867 – Graf von Pückler , 1867-1945 – von Korn. Wiadomo, że w latach wojny trzydziestoletniej, między rokiem 1633 i 1641 zabudowania folwarczne zostały strawione przez wielki pożar. Odbudowa wsi oraz dominium było dziełem Ursuli Heleny von Marschalkin, z domu von Motschelnitz. Zmarła ona w wieku 65 lat i 5 miesięcy w marcu 1685 roku i jako protestantka została pochowana wieczorem 11 marca w krypcie grobowej w Kościele Pokoju w Świdnicy. Na przełomie XVII i XVIII wieku właścicielami Siedlimowic i części Pożarzyska byli małżonkowie Asindlerin. W styczniu 1703 roku wdowa Barbara Elisabeth Asindlerin z domu von Schindel, sprzedała całą majętność Gottliebowi von Bombsdorf (żona Maria Katherina z domu Kottulinski). W kontrakcie sprzedaży skrupulatnie wyliczony, że w jej skład wchodziły siedziba rycerska, folwark, pola, łąki, lasy, stawy, młyn, prawa prowadzenia karczmy, browarnicze, gorzelnicze, łowieckie i rybackie.

Czytaj więcej: Zabudowania gospodarczo-mieszkalne dawnego folwarku w Siedlimowicach