Strona wykorzystuje pliki cookies, jeśli wyrażasz zgodę na używanie cookies, zostaną one zapisane w pamięci twojej przeglądarki. W przypadku nie wyrażenia zgody nie jesteśmy w stanie zagwarantować pełnej funkcjonalności strony!

Przedsiębiorstwo Lurgi-Thermi GmbH w Żarowie

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 20, luty 2023

Od lipca 1943 roku III Rzesza prowadziła wojnę na dwóch frontach: wschodnim i południowym. 6 czerwca 1944 roku doszło do lądowania oddziałów alianckich w Normandii i otwarcia Frontu Zachodniego. Wymagało to całkowitej reorganizacji procesu produkcji i jej nasilenia w związku z rosnącymi potrzebami. Ponadto alianci prowadzili coraz szerzej zakrojoną operację bombową przeciwko ważnym ośrodkom produkcyjnym. Naloty szczególnie przybrały na sile w końcowych latach wojny 1943–1945. Jednak pomimo tych trudności niemiecki przemysł zbrojeniowy zachował wysoką wydajność i stale ją zwiększał. Trzeba jednak podkreślić, że nie byłoby to możliwe bez udziału w procesie produkcji olbrzymich mas robotników przymusowych z podbitych państw Europy. Udział w produkcji niewykwalifikowanych robotników ewidentnie wpłynął na wzrost produkcji uzbrojenia. Do grudnia 1944 roku nie mniej niż 38% siły roboczej stanowili ludzie pochodzący z obcych krajów. Niektórzy z nich pracowali dobrowolnie jednak przytłaczająca większość składała się z jeńców wojennych, osób deportowanych albo więźniów. Pod koniec 1944 roku na terenie Trzeciej Rzeszy pracowało 1 600 000 jeńców i 6 000 000 obcych robotników, z których 2 miliony stanowiły kobiety. W 1943 roku ponad 750 000 ludzi w tym wielu przymusowo sprowadzono z Francji, Belgii i Holandii. Kraje te stanowiły dla przemysłu niemieckiego najważniejsze nowe źródło wykwalifikowanej lub częściowo wykwalifikowanej siły roboczej. Tymczasem z Polski, Rosji i innych krajów wschodniej Europy przyjeżdżali ludzie niewykwalifikowani. Z samej tylko Rosji przysłano blisko 2 750 000 mężczyzn i kobiet.

Czytaj więcej: Przedsiębiorstwo Lurgi-Thermi GmbH w Żarowie

Żarowskie Stowarzyszenie Historyczno-Eksploracyjne "Aureus" podsumowało rok

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 20, luty 2023

W kwietniu 2022 r. na terenie naszej gminy Żarów, powstało Żarowskie Stowarzyszenie Historyczno-Poszukiwawcze "Aureus". To pierwsze takie stowarzyszenie grupujące eksploratorów i poszukiwaczy na terenie powiatu świdnickiego. W tym roku po raz pierwszy Żarowskie Stowarzyszenie Historyczno-Poszukiwawcze "Aureus" zaprosiło współpracowników oraz gości na spotkanie noworoczne, podczas którego podsumowano ubiegłoroczną działalność. Specjalnie na tę okazję, dla zgromadzonych członków Stowarzyszenia oraz zaproszonych gości, przygotowana została prezentacja multimedialna, przedstawiająca najważniejsze znaleziska dokonane w 2022 roku podczas prac eksploracyjnych prowadzonych na Ziemi Żarowskiej. Nadmienić trzeba, iż wspomniane prace prowadzone były w dwóch obrębach na obszarze Gminy Żarów o łącznej powierzchni 113,9 ha. W ich trakcie odnalezionych zostało łącznie 2105 przedmiotów zabytkowych datowanych od tzw. Okresu Wędrówek Ludów (IV-VI w. n.e.) po II wojnę światową. Na tę liczbę, składają się następujące znaleziska: kule ołowiane muszkietowe i pistoletowe – 378 szt., pociski ołowiane inne (XIX w.) – 75 szt., pociski karabinowe i pistoletowe (XIX w. - II wojna światowa – 16 szt., guziki płaskie – 213 szt., guziki wypukłe – 153 szt., klamry pasa i obuwia – 86 szt., fragmenty klamer – 53 szt., monety – 395 szt. (w tym Królestwo Prus – 80, Cesarstwo Niemiec – 91, Księstwo Saksonii – 2, Cesarstwo Austro-Węgier – 11, Rosja Carska – 1, Republika Weimarska – 74, Republika Francuska – 2, III Rzesza – 9, PRL – 97, monety nierozpoznane ze względu na stan zachowania – 28), plomby ołowiane – 107, sprzączki i inne elementy oporządzenia – 63, fragmenty ceramiki i porcelany – 9, inne przedmioty i fragmenty przedmiotów – 551.

Czytaj więcej: Żarowskie Stowarzyszenie Historyczno-Eksploracyjne "Aureus" podsumowało rok

Wystawy i nagrody przedsiębiorstw Kulmiza w latach 1861-1906

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 06, luty 2023

W okresie ostatnich 200 lat przemysł odcisnął bardzo silne piętno w rozwoju wielu miast oraz regionów. Cały szereg małych ośrodków zawdzięcza temu sektorowi gospodarki ogromny wzrost potencjału demograficznego i gospodarczego, zwłaszcza w okresie uprzemysławiania w XIX wieku. Powszechnie stosowany termin tzw. drugiej rewolucji przemysłowej, przypadającej właśnie na drugą połowę XIX i początki XX stulecia, to nic innego jak proces zmian gospodarczych, społecznych i kulturalnych, który został spowodowany przez gwałtowny rozwój nauki i techniki. W wielu przypadkach do przeistoczenia się małej miejscowości w prężny ośrodek przemysłowy potrzebny był odpowiedni impuls w postaci występujących lokalnie kopalin oraz osoby będącej energicznym działaczem i inwestorem stawiającym na innowacje techniczne. Tak było właśnie w przypadku Żarowa, gdzie surowiec mineralny w postaci kaolinu ze złożami w pobliżu Gołaszyc, Kalna, Mrowin i Żarowa, miał decydujący wpływ na powstanie Fabryki Cegieł Szamotowych C.Kulmiz (Chamottenfabrik Saarau, C.Kulmiz). Wydobycie kaolinu na obrzeżach Żarowa rozpoczęto już w 1843 roku. Rok wcześniej powstała żarowska cegielnia, produkująca metodami tradycyjnymi piecowe kafle, cegły, dachówki i inne materiały budowlane. Po opracowaniu nowych metod przygotowania surowca i zmechanizowaniu wytwórczości, w 1850 roku ruszyła produkcja na skalę przemysłową nowego zakładu, któremu nadano nazwę Żarowska Fabryka Szamotowa C.Kulmiz. Wkrótce potem zbudowane zostały dwie fabryki filialne. Jedna z nich powstała w 1889 roku w czeskim Halbstadt, druga w 1899 roku w bawarskim Marktredwitz. Obie zaopatrywane były w surowiec wydobywany i sprowadzany z Żarowa.

Czytaj więcej: Wystawy i nagrody przedsiębiorstw Kulmiza w latach 1861-1906

Ruina romantycznej wieży w Pyszczynie

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 13, luty 2023

Termin „Romantyzm” to określenie prądu ideowego, literackiego i artystycznego, który w Europie rozwijał się od lat 90. XVIII w. do lat 40. XIX w. Prąd ten powstał na fali europejskich ruchów wolnościowych i był reakcją na zmiany społeczne oraz polityczne wywołane rewolucją francuską z 1789 roku. Pełen rozkwit datuje się na czasy Napoleona, a upadek zbiega się w czasie z Wiosną Ludów w 1848 roku. Początek epoki romantyzmu w Polsce przypada na rok 1822, kiedy wydane zostały „Ballady i romanse” Adama Mickiewicza, za koniec z kolei rok 1864, czyli upadek powstania styczniowego. Twórcom romantycznym przyświecało hasło „Wolność, równość, braterstwo”, dlatego ruch ten należy rozumieć jako formę buntu przeciwko regułom społecznym obowiązującym w epoce oświecenia. Romantycy sprzeciwiali się ustalonym regułom życia politycznego, a także sztywnym zasadom życia arystokracji i mieszczaństwa poprzedniej epoki. Nazwa epoki romantyzmu wywodzi się z języka francuskiego i niemieckiego, od słowa „roman” i oznacza powieść lub opowiadanie.

Czytaj więcej: Ruina romantycznej wieży w Pyszczynie

Stolarze: rzemiosło branży drzewnej w okolicy Żarowa do 1945 r.

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 30, styczeń 2023

Stolarstwo to rzemiosło branży drzewnej z tradycjami kształtującymi się od zarania dziejów. Już w starożytności obrabiano lite drewno za pomocą siekier, dłut, pił, bijaków, kątownic i świdrów, nauczono się także stosować okładziny fornirowe. Jak wskazują badania antycznych zabytków, około 5000 lat temu, w starożytnym Egipcie były powszechne stoły, krzesła, a także inne meble, które były wykonane z drewna. Stolarze byli wówczas wysoce wykwalifikowanymi rzemieślnikami, którzy dzięki swojej pracy mogli żyć na wysokim poziomie. Jako całkiem odrębne rzemiosło, stolarstwo wyewoluowało dopiero w średniowieczu z ciesielstwa, które było najstarszym zawodem związanym z wytwarzaniem drewnianych przedmiotów codziennego użytku. Zadaniem cieśli pozostało stawianie dużych konstrukcji z drewna, czyli przede wszystkim konstrukcji wieńcowych i więźb dachowych budynków (również statków - szkutnictwo). Specjalnością stolarzy stało się z kolei wykonywanie rozmaitych mebli (stolarstwo meblowe) i drewnianych elementów funkcjonalnych, takich jak drzwi, ramy okienne, schody i stałe zabudowy (stolarstwo budowlane). Oba rzemiosła walczyły o swoją niezależność do tego stopnia, że średniowieczne ustawy cechowe zabraniały stolarzom łączenia drewna za pomocą gwoździ, a cieślom – klejenia. Oprócz cieśli i stolarzy istniały także inne zawody związane ściśle z pracą w drewnie, np. bednarz, kołodziej, tokarz czy snycerz.

Czytaj więcej: Stolarze: rzemiosło branży drzewnej w okolicy Żarowa do 1945 r.

Więcej artykułów…

  1. Udział mieszkańców Ida- und Marienhütte w I wojnie światowej
  2. Rodzina Neumann - właściciele "Domu Mody" w Saarau
  3. Ziemia Żarowska 1945-1949. Strefa zaminowana
  4. Wystawa „Powstanie Styczniowe. W 160. rocznicę zrywu”

© 2022 Żarowska Izba Historyczna

Monday the 12th. By BlueHost Review and Affiliate Marketing.