Strona wykorzystuje pliki cookies, jeśli wyrażasz zgodę na używanie cookies, zostaną one zapisane w pamięci twojej przeglądarki. W przypadku nie wyrażenia zgody nie jesteśmy w stanie zagwarantować pełnej funkcjonalności strony!

Lokomotywy elektryczne - Stacje PKP Imbramowice i PKP Żarów (2010-2016)

Drukuj
Utworzono: piątek, 25, marzec 2016

Pierwszą na świecie lokomotywę elektryczną zaprezentowała w 1879 roku na wystawie w Berlinie, niemiecka firma Siemens. W szesnaście lat później uruchomiono pierwszą normalnotorową zelektryfikowaną linię kolejową z Meckenbeuren do Tettnang w Niemczech, która miała 4,2 km długości. W 1903 roku elektryczna lokomotywa firmy Siemens und Schuckert ustanowiła rekord świata w prędkości z wynikiem 210,2 km/h !!! (w 110 lat później w Polsce nie ma technicznych i prawnych możliwości prowadzenia przewozów kolejowych z prędkością powyżej 160 km/h !!!). Postęp techniczny i uzyskiwane rezultaty sprawiły, że na Śląsku prace przy elektryfikacji linii kolejowych rozpoczęto już 05.1912 r. W planach była elektryfikacja fragmentów tzw. Śląskiej Kolei Górskiej (z Görlitz przez Jelenią Górę i Wałbrzych do Kłodzka, wraz z niektórymi odgałęzieniami). Elektryfikacji systemem prądu przemiennego 16 kV 16 2/3 Hz podlegał m.in. odcinek o długości 129 km Lubań — Jelenia Góra — Wałbrzych — Jaworzyna Śląska. Do końca I Wojny Światowej zelektryfikowano odcinek Świebodzice – Wałbrzych Szczawienko 01.01.1916 r. oraz Świebodzice – Jaworzyna Śląska 01.04.1917 r. W latach 20-tych oddano do użytku odcinki Wałbrzych Szczawienko – Jelenia Góra 15.07.1920 r. i Jaworzyna Śląska – Wrocław Świebodzki 28.10.1928 r. Tym samym pociągi elektryczne z Wrocławia Świebodzkiego kursowały przez Jaworzynę Śląską, Wałbrzych Główny, Jelenią Górą i Lubań Śląski do Zgorzelca, a nawet Schlauroth bei Görlitz. Po zakończeniu działań wojennych w 1945 roku, zgodnie z porozumieniem nr 9484 między Rządami: Polskim i Radzieckim z dnia 8 lipca 1945 roku podpisanym w Moskwie cała kolej elektryczna Wrocław — Zgorzelec ze wszystkimi urządzeniami technicznymi miała być zdemontowana i wywieziona do ZSRR. Wywiezieniu podlegały: wszystkie urządzenia elektrotrakcyjne, warsztaty, drut jezdny, podstacje, linie wysokiego napięcia, elektrownia, tabor oraz w przypadku linii dwutorowych drugi tor. Demontaż miał być przeprowadzony w bardzo krótkim czasie (około 3 tygodni), co miało decydujący wpływ na sposób przeprowadzenia demontażu. W pierwszej kolejności zostały wywiezione w całości: tabor elektryczny oraz sprzęt rewizyjny, zgrupowane przed wywiezieniem w elektrowozowniach. Dopiero 17 grudnia 1966 roku oddano ponownie do eksploatacji zelektryfikowaną linię Wrocław — Wałbrzych — Jelenia Góra. Jej dalsze odcinki: Jelenia Góra — Szklarska Poręba i Jelenia Góra — Lubań — Węgliniec zelektryfikowano dopiero w drugiej połowie lat osiemdziesiątych.

Czytaj więcej: Lokomotywy elektryczne - Stacje PKP Imbramowice i PKP Żarów (2010-2016)

II Żarowska Prelekcja Historyczna

Drukuj
Utworzono: środa, 23, marzec 2016

Lokalni mieszkańcy mają różne opinie na ich temat. Jedni uważają, że to ludzie z wizją, którzy są na tropie wielkiego odkrycia. Drudzy traktują ich jak zapaleńców, poszukujących czegoś, co istnieje tylko w miejscowych legendach. Jaka jest naprawdę Łużycka Grupa Poszukiwawcza i co jest jej celem ? W skład Grupy wchodzą głównie mieszkańcy gminy Bogatynia, którzy starają się rozwiązać zagadki, jakie II wojna światowa pozostawiła w miejscu ich zamieszkania. Zainspirowani opowieściami dziadków i rodziców odkrywają tajemnice obozu pracy i fabryki "Zittwerke", w której produkowano silniki turoodrzutowe do samolotów Messerschmitt Me 262 "Schwalbe". Podczas II Żarowskiej Prelekcji Historycznej zaprezentują film Szymona Wasylów pt. "Mury mówią", który przybliża historię wzgórza w Sieniawce – miejsca pamiętającego zarówno przedwojenne koszary wojskowe, fabrykę silników odrzutowych, obóz pracy jak i domniemane tajemnicze podziemia. Drugi temat, który zagości na II Żarowskiej Prelekcji Historycznej to "Lotnicze aspekty II wojny światowej w rejonie Żarowa". Mowa będzie zarówno o poszukiwaniach i odkryciach elementów lotniczych w naszej okolicy, działaniach lotnictwa niemieckiego i radzieckiego oraz o tajemniczej produkcji lotniczej w cegielni "Tonwerke" w Imbramowicach. Na dużą dawkę nieznanej i ciągle odkrywanej historii II wojny światowej zapraszamy już 15 kwietnia 2016 roku o godz. 18:00 do kawiarni Gminnego Centrum Kultury i Sportu w Żarowie.

Czytaj więcej: II Żarowska Prelekcja Historyczna

Sedanfest w Żarowie - święto na pamiątkę wiktorii, będącej upadkiem Napoleona III

Drukuj
Utworzono: piątek, 11, marzec 2016

Z definicji święto państwowe lub święto narodowe to okres związany z historią państwa, tradycjami i kulturą państwową. Święta takie często bywają dniami wolnymi od pracy, a wypełniają je oficjalne uroczystości i obchody. Pojęcie święta państwowego nie zostało w naszym kraju prawnie uregulowane w żadnym akcie normatywnym, podobnie jak nie określono sposobu obchodzenia takiego święta. Aktualnie w wykazie świąt państwowych i narodowych jest: Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” (1 marzec), święto państwowe, nieformalnie nazywane Świętem Pracy (1 maj), Święto Narodowe Trzeciego Maja (3 maj), Narodowy Dzień Zwycięstwa (8 maj), Narodowy Dzień Pamięci Powstania Warszawskiego (1 sierpień), Dzień Solidarności i Wolności (31 sierpień), Narodowe Święto Niepodległości (11 listopad). Spośród wszystkich wymienionych, jedynym świętem uroczyście obchodzonym w Żarowie, któremu towarzyszą okolicznościowe imprezy kulturalne, jest Narodowe Święto Niepodległości – dla upamiętnienia odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 roku, po 123 latach zaborów (1795–1918). Już od 17 lat Żarowianie obchodzą to Święto, biorąc najpierw udział we mszy świętej "Za Ojczyznę" w kościele pw. NSPJ. Po nabożeństwie, pochód złożony z Orkiestry Dętej, Pocztów Sztandarowych, Władz miasta, delegacji żarowskich instytucji, stowarzyszeń, klubów oraz mieszkańców przechodzi pod Pomnik Pamięci Narodowej aby tam złożyć symboliczne kwiaty i znicze. Druga część uroczystości to otwarty dla wszystkich żarowian tzw. Festiwal Pieśni Patriotycznej, odbywający się w hali Gminnego Centrum Kultury i Sportu. Czy w XIX wieku za czasów Kaisera Wilhelma II, obchodzono uroczyście jakieś Święto, które gromadziło mieszkańców ówczesnego Saarau ? Jak przekonuje nas karta pocztowa z 1 ćwierci XX wieku, takim właśnie świętem był tzw. Dzień Sedanu (Sedantag) lub inaczej Święto/Uroczystość Sedanu (Sedanfest) organizowane dla szkół ludowych (Volkschule) i zapewne też dla pozostałych mieszkańców Żarowa.

Czytaj więcej: Sedanfest w Żarowie - święto na pamiątkę wiktorii, będącej upadkiem Napoleona III

Rudolf Hübner - dentysta z Żarowa, fanatyczny nazista i kat spod Remagen

Drukuj
Utworzono: niedziela, 13, marzec 2016

Remagen to niewielkie liczące nieco ponad 16 000 mieszkańców miasto niemieckie, leżące na południe od Bonn, w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat (powiat Ahrweiler). Niegdyś w okolicach Remagen, na zachodnim Renie przebiegała granica cesarstwa rzymskiego, o długości 12 mil. Na rzece zbudowano most, przez który przeprawiały się plemiona germańskie. W efekcie tych najazdów most został zburzony, a próba jego odbudowania nie powiodła się. Podczas I wojny światowej w celu zwiększenia efektywności transportu żołnierzy i materiałów wojennych na front zachodni w Remagen wybudowano żelazny most kolejowy. Został zaprojektowany przez Karla Wienera. Miał 325 m długości i przebiegały przezeń dwie linie kolejowe oraz droga dla ruchu pieszego. Nazwano go imieniem Ludendorffa. Podczas II wojny światowej, na przełomie 1944 i 1945 roku po nieudanej niemieckiej ofensywie w Ardenach koniec wojny był tylko kwestią czasu. Gdy alianckie wojska zbliżały się do ostatniej naturalnej przeszkody w postaci Renu, Hitler rozkazał zaminować i zniszczyć wszelkie przeprawy przez tą rzekę. Mosty zostały wówczas zniszczone, wszystkie oprócz jednego. Tą przeprawą był most Luddendorfa w Remagen. W marcu o stalową konstrukcję prowadzono zacięte boje z użyciem czołgów, dział kolejowych, potężnych moździerzy, nowoczesnych samolotów odrzutowych, a nawet słynnych rakiet V-2. Wydarzenia te zostały ukazane w filmie John Guillermina pt. „Most na Renie” (The Brige at Remagen) z 1969 roku. Jaką rolę odegrał wówczas Rudolf Hübner, wcześniej weteran I wojny światowej i dentysta z Żarowa, później generał dywizji i fanatyczny nazista, którego sam Hitler odznaczył Krzyżem Rycerskim ? Zapraszamy do lektury.

Czytaj więcej: Rudolf Hübner - dentysta z Żarowa, fanatyczny nazista i kat spod Remagen

Apogeum śmierci, czyli Wojna trzydziestoletnia 1618-48 w okolicach Żarowa i jej autorzy

Drukuj
Utworzono: środa, 09, marzec 2016

Wedle definicji wojna totalna prowadzona jest przy pełnym zaangażowaniu społeczeństwa i pełnym poświęceniu środków gospodarczych, zmierzająca do eksterminacji wroga lub uczynienia go niezdolnym do samoobrony. Uderza głównie w podstawy ekonomiczne i społeczeństwo przeciwnika. Najstraszliwszą, najdłuższą i najbardziej krwawą, pierwszą na kontynencie europejskim wojną totalną, która przetoczyła się przez okolice Żarowa była tzw. Wojna trzydziestoletnia z lat 1618-1648. Po przeciwnych, zwaśnionych stronach znalazło się wówczas cesarstwo austriackich Habsburgów i ich katoliccy sprzymierzeńcy, a po drugiej niemieccy, czescy i niderlandzcy protestanci, wspierani z zewnątrz przez protestanckie królestwa Danii i Szwecji oraz katolicką Francję. W ciągu kilkudziesięciu lat w trakcie działań wojennych na Śląsku stacjonowały lub przemieszczały się przez jego obszar wojska śląskie, cesarskie, saskie, brandenburskie, szwedzkie a nawet hiszpańskie. Mieszkańcy prowincji śląskiej bezwarunkowo musieli uiszczać niezwykle wysokie podatki oraz udzielać kwater i dostarczać żywność żołnierzom obu walczących stron. Zdegenerowane do granic możliwości wojsko nakładało dodatkowo kontrybucje, łupiło, paliło wsie i mordowało mieszkańców bez względu na wyznanie i pochodzenie. Wśród najgorszych byli żołnierze cesarscy, dla których grabież i mordy na mieszkańcach własnego kraju nie stanowiły wyjątku a raczej chleb powszedni, dziś zwany ludobójstwem. Prawdziwym postrachem wojny trzydziestoletniej było szczególnie zdemoralizowane wojsko szwedzkie, a także opłacane przez walczące strony zbrojne formacje najemników. Ludność cywilna ginęła także z rąk wszelakich band żołnierskich, złożonych głównie z dezerterów, którzy „prowadzili wojnę na własny rachunek”. W obawie przed tymi ostatnimi wzniesiono w Łażanach (ok. 1641 rok) i Śmiałowicach obronne mury ze strzelnicami, które po dziś dzień okalają miejscowe świątynie. Pełen obraz wojny trzydziestoletniej oddają słowa jednego z żołnierzy, który brał udział w bitwie pod Wittstock 4 października 1636 roku: „Gdzieś leżała głowa, która straciła swego prawowitego właściciela, gdzie indziej ciała, które zgubiły gdzieś swoje głowy, z wielu korpusów wywlekały się wnętrzności - obrzydliwy widok ! Jeden z czerepów był tak rozbity, że z wnętrza wypływał mózg. Gdzie indziej widać było ciała zabitych żołnierzy, z których wypłynęła już cała krew, a ranni pokryci byli krwią innych towarzyszy. Tutaj poniewierały się odrąbane ramiona, przy których ruszały się jeszcze palce...”. Szczególnie makabryczne sceny przedstawiają także drzeworyty dr Vincenta (Lamentations of Germany, Dr. Vincent, 1638) – z pochodzenia anglika, który podróżując po ówczesnej Europie był świadkiem ludzkiej nędzy, głodu, chorób, napadów i rozbojów, tortur i palenia miejscowości, kanibalizmu oraz olbrzymich łupów srebra i złota.

Czytaj więcej: Apogeum śmierci, czyli Wojna trzydziestoletnia 1618-48 w okolicach Żarowa i jej autorzy

Więcej artykułów…

  1. Pamiątki Eleonory Gołębiowskiej - Lwowianki i Żarowianki, krewnej Bohatera obrony Lwowa
  2. Z Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie do Żarowa – krótko o historii i jej bezcennych pamiątkach
  3. Kilka słów o "krwi przemysłu chemicznego" wytwarzanej niegdyś w Żarowie
  4. Tajemnica Cegielni Tonwerke

© 2022 Żarowska Izba Historyczna

Friday the 9th. By BlueHost Review and Affiliate Marketing.